Πριν δύο μήνες είχαμε κάνει ως ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ μια παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο Κομοτηνής αλλά και στους τρεις τοπικούς βουλευτές (μαζί με όλες τις δημοτικές παρατάξεις) σχετικά με τα δάνεια των νεοπροσφύγων συμπολιτών μας, εν όψει πλειστηριασμών των κατοικιών που χτίσανε οι άνθρωποι στη Θράκη. Σήμερα ακόμα το ζήτημα παραμένει εκκρεμές και η απειλή ζωντανή, μολονότι ο κυβερνητικός βουλευτής Ευριπίδης Στυλιανίδης μας βεβαίωνε ότι ήταν θέμα ημερών να ρυθμιστεί το παν επωφελώς για τους δανειολήπτες. Η εκτίμησή του εκείνη διαψεύσθηκε και μάλιστα έχουμε γενικότερες εξελίξεις προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με μια πρωτοφανώς εσπευσμένη και διαρρεύσασα (!) απόφαση νομιμοποίησε τις εταιρείες διαχείρισης (servicers) απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, ανοίγοντας τον δρόμο για τον πλειστηριασμό σε 700.000 ακίνητα / πρώτες κατοικίες που τα δάνειά τους έχουν μεταβιβαστεί σε funds. Η αίσθηση είναι ότι πάμε για μια λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας στην Ελλάδα, στα όρια της κοινωνικής αποσάθρωσης, με συνεργούς το σύνολο πολιτικό προσωπικό -ειδικά το σύστημα που εδρεύει στο Μαξίμου – και την δικαστική εξουσία, κάτω από την επίβλεψη των ξένων δανειστών. Παράλληλα καταγγέλλεται η φοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων από εταιρείες που συστήθηκαν με …ένα χιλιάρικο και έλαβαν κρατικές εγγυήσεις για την διαχείριση περιουσιών αξίας δεκαψήφιας! Το ζήτημα αφορά βεβαίως και την πόλη μας. Δεκάδες πολίτες, κατά κανόνα επιχειρηματίες, κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα επειδή καλούνται λ.χ. να πληρώσουν σε κάποια κοράκια 200.000 για ένα δάνειο που πουλήθηκε 10.000! Αν έχει απομείνει κοινή λογική και στοιχειώδης ηθική στον δημόσιο βίο, η όποια κυβέρνηση οφείλει αμέσως να νομοθετήσει έτσι ώστε: Α) να δίνει υποχρεωτικά η τράπεζα στον οφειλέτη την ευκαιρία να ξεπληρώσει το δάνειό του στην τιμή που το πουλάει στα funds, ενδεχομένως και με ένα μικρό περιθώριο προς τα πάνω Β) να δίνει υποχρεωτικά η εταιρεία διαχείρισης τεκμηριωμένη και βιώσιμη πρόταση στον δανειολήπτη κι αυτός να αντιπροτείνει, με την δυνατότητα οι προτάσεις να είναι δικαστικώς ελέγξιμες. Γ) να γνωστοποιείται στον δανειολήπτη το περιθώριο κέρδους της αποκτώσας εταιρείας, ώστε ο οφειλέτης να μπορεί να επικαλεστεί δικαστικά την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας λόγω της τεράστιας διαφοράς τιμής απόκτησης κι απαίτησης σε βάρος του. Δ) να προστατευθεί αποτελεσματικά η πρώτη κατοικία όσων αποδεδειγμένα αδυνατούν να αποπληρώσουν το δάνειό τους, λαμβάνοντας υπόψιν τα συνήθη κριτήρια. Ε) να καταβληθεί ο φόρος που αναλογεί στα υπερκέρδη των εταιρειών από τους ήδη πραγματοποιημένους πλειστηριασμούς, διαφορετικά να ακυρωθούν οι τελευταίοι. Τέλος, θέλουμε να τονίσουμε ότι εδώ η κοινωνική μικροψυχία δεν είναι καλός σύμβουλος. Αντιλαμβανόμαστε ώς έναν βαθμό τα αισθήματα όσων επιχαίρουν για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κάποιοι «επώνυμοι» που άλλοτε ήταν παρακοιμώμενοι της εξουσίας. Όμως η καταστροφή της μεσαίας τάξης θα σημάνει και τον εξανδραποδισμό όλων μας και δεν πρέπει να αφήνουμε χώρο στο 0,1% να αλωνίζει σε βάρος του 99,9%.
Η ιδιόκτητη κατοικία ήταν πάντα γνώρισμα του νεοελληνικού βίου κι όταν αυτό αναιρεθεί δεν βλέπουμε τι δικό μας θα έχει απομείνει σ΄ αυτόν τον τόπο.
ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ Παράταξη Πολιτών Κομοτηνή, 23-02-2023