Θεοφάνης Μαλκίδης
Με την Τουρκική εισβολή, πριν από 49 χρόνια στην Κύπρο και με τις πριν από 27 χρόνια δολοφονίες του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού), ζήσαμε δύο από τις πιο αποκρουστικές πράξεις που έχουν συμβεί στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η Τουρκία, το κατοχικό καθεστώς που έχει επιβάλλει στην Κύπρο , δολοφόνησε, συνεχίζει να δολοφονεί και κρατά όμηρο τον ελληνικό λαό (αγνοούμενοι και συγγενείς, «εγκλωβισμένοι», καταπάτηση και οικειοποίηση περιουσιών και άλλα πολυποίκιλα εγκλήματα) και έχει εισάγει φασιστικές και ρατσιστικές πρακτικές στα κατεχόμενα, που ξεκινούν από την εγκατάσταση των εποίκων και καταλήγουν στο βιασμό και την εξαφάνιση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Και όλα αυτά συμβαίνουν όταν στην κατεχόμενη και δυστυχώς και στην ελεύθερη Κύπρο, επαναλαμβάνονται πράξει οι οποίες καθημερινά αποδεικνύουν τη φύση του τουρκικού καθεστώτος, του συμπλέγματος εθνικιστών ναζιστικού τύπου και φονταμενταλιστών, ναρκέμπορων, παρακράτους και εγκληματικών ομάδων όπως οι Γκρίζοι Λύκοι, που υλοποιεί την τουρκική κατοχή, απειλώντας, καταπιέζοντας και δολοφονώντας τον Ελληνισμό.
Και ενώ οι δολοφονίες των Ισαάκ και Σολωμού ήταν και παραμένουν οι αποδείξεις της φύσης του τουρκικού καθεστώτος, της πολιτικής που ακολουθεί και θέλει να προωθήσει έναντι του Ελληνισμού, προκύπτει το βασικό ερώτημα που σχετίζεται με την πολιτική που ακολουθείται στην Κύπρο:
Υπάρχει νομιμοποίηση της πολιτικής ηγεσίας να συνδιαλέγεται και να διαπραγματεύεται την Κύπρο και το δικαίωμα του Ελληνισμού στο μέλλον του;
Μπορεί η ηγεσία, πολιτική και διανοητική να φαντασιώνεται ελληνοτουρκικές φιλίες, συνεργασίες και διαπραγματεύσεις με δεδομένη την εισβολή και την κατοχή, γνωρίζοντας τα εγκλήματα του κατακτητή;
Μπορεί η προτεινόμενη λύση να μην συμπεριλαμβάνει την επιστροφή των προσφύγων και την αποχώρηση του τουρκικού κατοχικού στρατού και των εποίκων, μπορεί να εξαιρεί την εφαρμογή του δικαίου που ισχύει σε όλη την ανθρωπότητα για να εφαρμοστεί ο νόμος της ζούγκλας;
Μπορεί η λύση να βασίζεται σε ομοσπονδιακού τύπου μοντέλα που εισάγουν το ρατσισμό και το φασισμό, το διαχωρισμό και τη νομιμοποίηση της βίας και των δολοφόνων;
Η υπόθεση της Κύπρου δεν είναι ζήτημα μίας υποτίθεται πολιτικής και πνευματικής τάξης – ελίτ, η οποία κατά καιρούς εφευρίσκει νέους όρους, λέξεις, έννοιες και «σχέδια» για να νομιμοποιήσει την αποκαλούμενη «λύση», η οποία θα εδραιώσει τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και κατοχής, θα διαιωνίσει το ζήτημα των αγνοουμένων και των εποίκων, ουσιαστικά θα εγκαταστήσει με την ελληνική υπογραφή την Τουρκία σε όλη την Κύπρο, ανοίγοντας κερκόπορτα για το Αιγαίο και τη Θράκη.
Γιατί η λύση δεν μπορεί ποτέ να στηριχθεί στο ρατσισμό, στη διαιώνιση της αδικίας, στο διαχωρισμό, στη χυδαιότητα, στην ανηθικότητα, στη ζούγκλα. Η επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου δε μπορεί να στηρίζεται στην πολιτική και στρατιωτική ομηρεία, δεν μπορεί να στηρίζεται στα (ψευτο) διλήμματα, αλλά μόνο στις αρχές και τις αξίες, στις ελληνικές έννοιες της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Δεν υπάρχει η νομιμοποίηση, ούτε η αποδοχή από την κοινωνία για υποχωρήσεις, τόσο στην Κύπρο, όσο και στο Αιγαίο και τη Θράκη. Η οδός της συνδιαλλαγής με τους Τούρκους κατακτητές, αποτελεί πισωγύρισμα και υποχώρηση προς τον εισβολέα.
Η Ελευθερία, για αυτήν που θυσιάστηκε ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμού Σολωμού , παραμένει η μόνη λύση, έναντι του Τουρκικού φασισμού, των εισβολέων και των κατακτητών της Κύπρου.
Έσχατο αλλά όχι τελευταίο: με την καταγραφή των ονομάτων των εγκληματιών που σκότωσαν τον Τάσο Ισαάκ και το Σολωμού Σολωμού, γίνεται το πρώτο βήμα της δικαιοσύνης που είναι η δημοσιοποίηση. Περιμένουμε λοιπόν τα επόμενα που είναι η σύλληψη, η δίκη και η καταδίκη, όπως αρμόζει σε εγκληματίες !
Οι δολοφόνοι του Τάσου Ισαάκ είναι οι εξής :
Νασίμ Γιλμάζ: Τούρκος έποικος και πρώην μέλος της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας (ΜΙΤ).
Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν: Τούρκος έποικος, 26 ετών τότε και μέλος της τουρκοκυπριακής «αστυνομίας», που έφτασε στις κατεχόμενες περιοχές όταν ήταν παιδί.
Πολάτ Φικρέτ Κορελί: Τουρκοκύπριος, 17 ετών τότε και κάτοικος της κατεχόμενης Αμμοχώστου.
Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν: Τούρκος έποικος 41 ετών και αρχηγός των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα. Κάτοικος τότε της κατεχόμενης Λευκωσίας.
Ερχάν Αρικλί: Πρώην υποψήφιος για την «προεδρία» των κατεχομένων, 40 ετών τότε με καταγωγή από την πρώην Σοβιετική Ένωση και κάτοικος κατεχομένων από το 1986.
Οι δολοφόνοι Σολωμού Σολωμού είναι οι παρακάτω:
-Κενάν Ακίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού, «υπουργός» του ψευδοκράτους.
-Χασάν Κουντακτσί, αντιστράτηγος εν αποστρατεία του κατοχικού στρατού (έγινε γνωστό ότι απεβίωσε την 17η Ιανουαρίου 2023 στα κατεχόμενα, χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί)
-Ερτάλ Χατζιαλί Εμανέτ: Υπηρετούσε ως διοικητής Ειδικών Δυνάμεων των κατεχομένων.
-Αττίλα Σαβ: Τότε αρχηγός της «αστυνομίας» των κατεχομένων.
Μεχμέτ Καρλί: Τότε στρατηγός του κατοχικού στρατού
Οι παραπάνω εγκληματίες βρίσκονται από το 1996 καταχωρημένοι στον κατάλογο αναζητούμενων προσώπων της Ιnterpol και ένας από τους δέκα, ο Ερτάλ Χατζιαλί Εμανέτ, φιγουράρει στη λίστα των πλέον καταζητούμενων προσώπων διεθνώς. Τη μοναδική φορά που επιχείρησε να εκτελεστεί κάποιο από τα εντάλματα σύλληψης ήταν το 2012, όταν οι αρχές του Κιργιστάν συνέλαβαν τον Ερχάν Αρικλί, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα, αφού με παρέμβαση των τουρκικών διπλωματικών αρχών αφέθηκε ελεύθερος, ενώ το 2017 έκανε διακοπές στην Τυνησία χωρίς να τον ενοχλήσει κανένας!
Εικοσιεπτά χρόνια μετά τις απάνθρωπες, τις φρικιαστικές πράξεις εναντίον του Ελληνισμού, οι δολοφόνοι του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού παρότι είναι γνωστοί και μάλιστα παρόντες ως σύμβουλοι του κατοχικού καθεστώτος στις «συνομιλίες» για τη «λύση», παρότι έχουν εκδοθεί διεθνή εντάλματα σύλληψής τους, κυκλοφορούν ελεύθεροι και παραμένουν ατιμώρητοι. Η απονομή όμως της δικαιοσύνης, η παραδειγματική και χωρίς ελαφρυντικά και υπεκφυγές, τιμωρία τους , είναι το αυτονόητο αίτημα κάθε πολίτη, κάθε ανθρώπου, κάθε δημοκράτη, κάθε Έλληνα.