Κείμενο του ιστολόγιου 21/5/2012
Ο κατεξοχήν αλυτρωτικός σύλλογος σχετικά με την Ελληνική Θράκη στην Τουρκία, είναι ο σύλλογος BATTAM (Kέντρο Ερευνών Τούρκων Δυτικής Θράκης). Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως ο πρόεδρος του συλλόγου αυτού κύριος Οζκάν Χουσείν (δεξιά στην φωτογραφία) είχε δηλώσει παλιότερα πως ¨Η Δυτική Θράκη νομικά δεν ανήκει στην Ελλάδα¨! Βρήκαμε λοιπόν ένα κείμενο που έγραψε ο κύριος αυτός στις 11 Μαίου 2011 σχετικά με την 14η Μαίου. Να προσθέσουμε πως διατηρεί φιλίες με αρκετούς αιρετούς της μειονότητας (βουλευτών συμπεριλαμβανομένων…)
¨Η 14η Μαΐου κατά την γνώμη μας
Μια άτυχη γεμάτη προδοσία μέρα που χάραξε την μοίρα της μειονότητας.
Η 14η Μαΐου για την Ελλάδα είναι γιορτή και για τους Τούρκους της Δυτικής Θράκης μια ¨Μέρα Πένθους…¨.
Κάποια από τα μέλη μας, μας ζήτησαν είτε προφορικά είτε γραπτά μια ανακοίνωση για το πέρασμα της Δυτικής Θράκης στην Ελληνική Διοίκηση. Εμείς λοιπόν θεωρήσαμε αυτό το δίκαιο αίτημα των αγαπημένων μας αδερφών ως ένα ιστορικό καθήκον.
Αξιότιμοι αδερφοί μου
Όπως είναι γνωστό οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης άρχισαν να εγκαθίστανται στην Δυτική Θράκη στα 1363 στην περίοδο του σουλτάνου Μουράτ του Α. Ηγέτες σε αυτό ήταν ο Λαλά Σαχίν Πασάς και ο Γκαζί Εβρενός Μπέι. Οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης μέχρι τα 1920 πέρασαν ωραίες μέρες σε αυτά τα εδάφη. Δύσκολες και επώδυνες περίοδοι ήταν οι εποχές των Τουρκορωσικών πολέμων, των Βαλκανικών πολέμων και της Βουλγαρικής Κατοχής (1912-1918). Εδώ ιδρύθηκε η πρώτη στην ιστορία Τουρκική Δημοκρατία (31 Αυγούστου 1913). Οι Βούλγαροι μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους έμειναν εδώ μέχρι τον 1 Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο γαλλικός στρατός με επικεφαλής τον στρατηγό Σαρπί, κατέλαβε την Δυτική Θράκη εξ ονόματος των δυνάμεων της Αντάντ (Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία) που κέρδισαν τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτή την περίοδο ιδρύθηκε μια διεθνής διοίκηση. Επικεφαλής της Δυτικής Θράκης βρίσκεται ο στρατηγός Σαρπί. Ο στρατηγός Σαρπί στα πλαίσια των αρχών του Γουίλσον ( παράδοση της διοίκησης σε όποιο έθνος ή θρησκεία πλειοψηφεί στην περιοχή) σκόπευε να ιδρύσει στην περιοχή ένα ¨τουρκικό κράτος¨ συνδεδεμένο με την Γαλλία. Για αυτό προβλεπόταν να γίνει δημοψήφισμα…Το δημοψήφισμα ετοιμάστηκε σε δύο βαθμίδες…Πρώτα οι εκπρόσωποι θα εκλεγόταν από τον λαό και μετά οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι με την ψήφο τους θα καθόριζαν την μοίρα της Δυτικής Θράκης. Στις εκλογές που έγιναν στις 12 Μαίου 1919 δεν εξελέγησαν οι Πεστερελί Τεφίκ Μπέι, Χακκί Μπέι, Μπεκίρ Σιτκί Εφέντι, ο δικηγόρος Μουσταφά Εφέντι και ο Χασάν Ταχσίν Αργκούν. Στις εκλογές που έγιναν εξελέγησαν 5 Τούρκοι (Χαφίζ Γκαλίπ, Ταμπάκ Χαλίλ Αγά, Ορτατζιλί Αλί Μπέι, Καραμουσαλί Οσμάν Αγά και Χατζή Γιουσούφ) , ένας Έλληνας (Νικόλαος Ζωίδης), 1 Βούλγαρος ( Πέτκο Ντάτζεφ) και ένας Εβραίος (Μουίζ Καρασού). Κατά την εκλογή έπαιζαν το εμβατήριο ¨Η μάνα μου με ανέθρεψε, σε αυτά τα μέρη με έστειλε¨.
Αυτοί οι 8 αιρετοί θα καθόριζαν το μέλλον της Δυτικής Θράκης. Τότε στην Δυτική Θράκη υπήρχε μια συντριπτική πλειοψηφία 87% Τούρκων. Βούληση του κόσμου ήταν να ιδρυθεί ένα ¨Τουρκικό Κράτος Δυτικής Θράκης¨ όπως είχε γίνει το 1913. Εάν δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί αυτό τότε προτιμούσαν να ιδρυθεί ένα ¨τουρκικό κράτος¨ με την μορφή που είχε προτείνει ο στρατηγός Σαρπί.
Με βάση τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα, το πλέον κατάλληλο ήταν η ίδρυση του ανεξάρτητου ¨Τουρκικού κράτους¨ όπως αναφερόταν στο 1ο σχέδιο. Το 2ο σχέδιο προέβλεπε την ίδρυση ενός ¨Τουρκικού κράτους¨ συνδεδεμένου με την Γαλλία. Αλλά τι κρίμα, οι προσπάθειες των εθνικιστών πολιτών πήγαν χαμένες, και για κάποιο λόγο δεν πραγματοποιήθηκαν. Στο μεταξύ ο Βούλγαρος και ο Έλληνας εκπρόσωπος δεν έμειναν ανενεργοί, και έκαναν διάφορες προσπάθειες για να εντάξουν την Δυτική Θράκη στα δικά τους εδάφη. Στις προσπάθειες αυτές ο Έλληνας εκπρόσωπος Νικόλαος Ζωίδης και ο Βαμβακάς έδωσαν διάφορες υποσχέσεις στους Τούρκους…Την νύχτα της 13ης προς 14η Μαΐου ύπνος δεν έπιανε τους Τούρκους της Δυτικής Θράκης…Όλοι υποψιάζονταν. Αλλά πάλι δεν έδιναν πιθανότητες οι εκπρόσωποι να προτιμήσουν τους Έλληνες…
Σήμερα την 14η Μαΐου 1919 θα καθοριζόταν η μοίρα των Τούρκων της Δυτικής Θράκης…
Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι θα συγκεντρωθούνε στο κτίριο του σημερινού Εφετείου και θα καθορίσουν την μοίρα της Δυτικής Θράκης. Ο κόσμος ανυπομονούσε να μάθει το αποτέλεσμα. Αργότερα ο αρχιγραμματέας του δήμου βγήκε στο μπαλκόνι και είπε τα εξής : ¨Συμπολίτες μου οι εκπρόσωποι ψήφισαν υπέρ των Ελλήνων. Η Τουρκογαλλική διοίκηση πήρε τρεις ψήφους και η Ελληνική διοίκηση 5. Υπέρ της τουρκογαλλικής διοίκησης ψήφισαν ο Χατζή Γιουσούφ, ο Εβραίος Μογίς Καρασού και ο Βούλγαρος Πέτκο Ντάτζεφ. Οι υπόλοιποι 4 Τούρκοι και ο Έλληνας ψήφισαν υπέρ της Ελληνικής διοίκησης¨
Ο λαός εξεπλάγη. Η Κοινότητα Άμυνας και Νόμου της Δυτικής Θράκης κάλεσε τον κόσμο σε συλλαλητήριο. Το συλλαλητήριο έγινε στον μεντρεσέ Σοφταλάρ. Μετείχαν περίπου 8 χιλιάδες άτομα.
Στο μεταξύ στο Εσκί τζαμί φαινόταν η θλίψη. Από το μπαλκόνι του κρεμόταν μια μαύρη σημαία. Μεγάλες μάζες λαού ξεχύθηκαν στους δρόμους…Αλλά τι ωφελούσε, ο γέγονε γέγονε. Το αποτέλεσμα ήταν θλιβερό. Η μέρα εκείνη που χάραξε την μοίρα των Τούρκων της Δυτικής Θράκης είναι μια μέρα πένθους για τον λαό μας…
Το πέρασμα της ωραίας μας Δυτικής Θράκης στην ελληνική κυριαρχία έγινε με την συνθήκη του Νεϊγί στις 27 Νοεμβρίου 1919. Ημερομηνία της κατοχής είναι η 14η Μαΐου 1920. Το πρωί της 14ης Μαΐου 1920 ο ελληνικός στρατός με επικεφαλής τον στρατηγό Ζυμβρακάκη άρχισε να εισέρχεται στην πόλη. Εθνικιστές που δεν δέχτηκαν την συμφωνία αυτή και την ελληνική κατοχή πήγαν στο χωριό Οργάνη, και εκεί με επικεφαλής τον Πεστερελί Τεφίκ Μπέι ίδρυσαν την 4η και τελευταία ¨Τουρκική Κυβέρνηση Δυτικής Θράκης¨. Η κυβέρνηση αυτή κατήγγειλε την Ελλάδα στα ισχυρά κράτη.
Σε αυτή την κυβέρνηση αρχηγός του κράτους ήταν ο Πεστερελί Τεφίκ Μπέι, υπουργός Δικαιοσύνης ο Μπεκίρ Σιτκί, ΥΠΕΞ ο Μαχμούτ Νεντίμ, υπουργός Εσωτερικών ο Χασάν Ταχσίν (Αργκούν), υπουργός Οικονομίας ο Σαμπρί (Τουτέν), υπουργός Βακουφίων Μουσταφά (Ντογρούλ), επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου ο λοχαγός Φουάτ (Μπαλκάν) και υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου ο ανθυπολοχαγός Φαχρί (στρατηγός Οζντιλέκ).
Η κυριαρχία αυτή που κερδήθηκε χωρίς πόλεμο πάνω στο τραπέζι, γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Μαΐου με παρελάσεις και τρελές γιορτές σαν μέρα σωτηρίας. Η μέρα αυτή που για τους Έλληνες είναι μέρα γιορτής για εμάς είναι μια μαύρη μέρα πένθους. Διότι εμείς ακόμη εκεί ζούμε και θα ζούμε…
…………….¨
