Θεέ μου σε αυτή τη χώρα να μη τύχει και είναι κάποιος μη μουσουλμάνος
Η αναβίωση του νομικού τερατουργήματος της λεγόμενης Δήλωσης του 1936, αποκάλυψε για μια ακόμη φορά το τι τραβάνε σε αυτή τη χώρα οι μη μουσουλμάνοι
Ο Ερντογάν οδηγεί αυτή την χώρα στο να μην μπορεί να πάρει ανάσα, δεν μπορώ ντρέπομαι. Διότι σε αυτή την πατρίδα γεννιούνται και μη μουσουλμάνοι. Τώρα μάλιστα αναβίωσε και το δικαστικό τερατούργημα που λέγεται Δήλωση 1936.
Μπύρα και σχολείο Μπομόντι
Μιλώντας για Μπομόντι μας έρχεται στο μυαλό η μπύρα. Η βιομηχανία μπύρας που ιδρύθηκε από τους Ελβετούς αδερφούς Μπομόντι στο Σίσλι (μάλιστα αυτή η ονομασία δόθηκε και στην περιοχή) και στην οποία έδωσαν το όνομα τους, πρώτα πέρασε στο Μονοπώλιο και μετά στην Εφές Πίλσεν. Τώρα δε, πωλείται στον όμιλο IC Holding του καταγόμενου από το Άγρι Ιμπραήμ Τσετσέν και λέγεται πως θα υπάρξει ένα ¨Σχέδιο-Πύργος¨ με κατοικίες και εμπορικό κέντρο.
Στο Μπομόντι υπάρχει και ένα σχολείο : Το Αρμένικό Καθολικό Δημοτικό Σχολείο. Ας σας συνοψίσω την ιστορία του. Το θέμα μπορείτε να το θυμάστε με τα παρατσούκλια ¨ενοικιαστής στην περιουσία του¨ ή ¨σχολείο που τα πράματα του πετάχτηκαν έξω χειμώνα-καιρό¨. Εάν δεν έχετε κέφια μην το διαβάσετε γιατί εγώ καθώς τα έγραφα ¨χαλάστηκα¨.
Αγορά του κτιρίου του σχολείου
Το βακούφι που διοικεί το σχολείο που ιδρύθηκε στα 1830, το μεταφέρει στην περιοχή Μπομόντι. Στις 4/6/1958 αγοράζει ένα κτίριο από μια κυρία ονόματι Εμινέ Τεφικά Αγιασλί έναντι 710.000 λιρών. Με άδεια από την νομαρχία. Και το καταχωρούνε στο κτηματολόγιο.
20 χρόνια αργότερα η Γενική Διεύθυνση Βακουφίων (VGM) υποβάλει μήνυση. Υποστηρίζει πως ¨Το κτίριο αυτό δεν φαίνεται στην Δήλωση σας του 1936, στην δήλωση σας δεν υπάρχει αναφορά πως μπορείτε να αποκτήσετε ακίνητα, άρα το κτίριο δεν είναι δικό σας και θα το επιστρέψετε πίσω¨.
Και όμως όπως έχω γράψει πολλές φορές, η Δήλωση του 1936 που είχε στόχο την αποκοπή των οικονομικών πόρων των ισλαμικών ιδρυμάτων, ήταν μια δήλωση ακινήτων που ζητήθηκε από όλα τα βακούφια, δεν ήταν δηλαδή καταστατικό βακουφίων που καθόριζε αν μπορούν ή όχι να αποκτήσουν ακίνητα. Τα βακούφια που ιδρύθηκαν επί Οθωμανών, επειδή ιδρύθηκαν με σουλτανικό φιρμάνι, δεν έχουν καταστατικό.
Όταν στα μέσα της δεκαετία του 60 σκάει το κυπριακό θέμα και το κράτος μας θέλησε να στριμώξει τους Έλληνες, η VGM ονομάζει πλέον αυτές τις δηλώσεις ως καταστατικά λειτουργίας και επειδή σε αυτά δεν εμπεριέχεται κρίση σχετικά με την απόκτηση ακινήτων, αρχίζει πλέον να κατάσχει όλα τα ακίνητα που αποκτήθηκαν μετά από το 1936.
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ
Σε αυτή την ταινία-παρανομίας τον πρωταγωνιστικό λόγο είχε ο Άρειος Πάγος. Με τρεις απανωτές αποφάσεις (1971,1974 και 1975) που δημιούργησαν ένα φρικτό προηγούμενο, η εκ μέρους της VGM κατάσχεση των βακουφικών περιουσιών που αποκτήθηκαν μετά από το 1936, κρίνεται πια νόμιμη. Οι περιουσίες αυτές θα αποδοθούν πίσω σε αυτούς που τα πούλησαν, ενώ σε περίπτωση έλλειψης κληρονόμου, θα περάσουν στο υπουργείο Οικονομικών.
Εν προκειμένω λοιπόν, το 2ο Πρωτοδικείο του Σίσλι αφαιρεί το κτίριο του σχολείου από το βακούφι και το δίνει στον παλιό ιδιοκτήτη (1982/572 Ε, 1984/50Κ).Και ο Άρειος Πάγος βέβαια το 1985 επικυρώνει αυτή την (δική του) απίστευτη απόφαση.
Εκείνη την εποχή η Εμινέ Τεφικά Αγιασλί έχει πεθάνει. Και οι κληρονόμοι της χωρίς να πληρώσουν τίποτε, καθίστανται πια ιδιοκτήτες του ακίνητου. Τα 6/8 του ακινήτου πάνε στον δήμο Αγιάς της Άγκυρας και τα 2/8 στους συγγενείς της γυναίκας. Οι συγγενείς αυτοί αμέσως πούλησαν το μερίδιο τους στην εταιρία Μitas AS.
Προσέξτε τώρα : Η ημερομηνία της διαθήκης είναι 1/12/1958. Δηλαδή είναι πέντε μήνες αργότερα από τότε που το αρμενικό ίδρυμα αγόρασε το κτίριο και το καταχώρησε στο κτηματολόγιο (4/7/1958).
Μα καλά ποιος άνθρωπος πουλάει κτίριο, παίρνει τα χρήματα και μετά το βάζει στην διαθήκη του ; Ή αυτή η γυναίκα δεν ήταν διανοητικά καλά και χρησιμοποιήθηκε, ή ¨κάποιοι¨ της είπαν πως ¨Μα κυρία δίνεται αυτό το ακίνητο να το φάνε οι γκιαούρηδες ; Εμείς άλλωστε θα τους το πάρουμε, εσύ σκέψου τους κληρονόμους σου και τα άλλα θα τα κανονίσουμε εμείς¨.
Δεν ξέρω πια. Το μόνο που ξέρω είναι πως εδώ είναι Τουρκία και εάν το ανώτατο δικαστήριο μπορεί και κάνει αυτή την δουλειά με την Δήλωση του 1936, ε τότε όλα μπορούν να συμβούν σε αυτή τη χώρα. Ακόμη και τα πουλιά όταν πετάνε στον ουρανό της Τουρκίας είναι υποχρεωμένα να κλείνουν το ένα τους φτερό.
….Συμβαίνουν στο αρμενικό βακούφι. Γίνονται τα εξής :
1) Το βακούφι για να μην διακοπεί η εκπαίδευση συναινεί στο να πληρώνει ενοίκιο στον δήμο Αγιάς. Εξ αυτού προέρχεται το ¨ενοικιαστής στην περιουσία του¨.
2) Η ιστορία αυτή με το ενοίκιο εξοργίζει τον μικρό εταίρο την εταιρία Μitas AS. Διότι όπως υποστηρίζει ο δήμος δεν της δίνει το ενοίκιο. Ενώ ο δήμος λέει πως αποδίδει στην εταιρία το ¼ του ενοικίου.
Η εταιρία όμως αντί να ζητήσει το μερίδιο της από τον δήμο, ρίχνει την οργή της στο βακούφι : Υποβάλει μήνυση για κατάληψη-αρπαγή.
Το τουρκικό δικαστήριο στις 2/2/1999 βγάζει απόφαση εκκένωσης. Την ίδια μέρα το κτίριο εκκενώνεται. Από το πιάνο ως και τα παιχνίδια των μαθητών, όλα πετιούνται στον δρόμο. Εξ αυτού προέρχεται και το ¨σχολείο που τα πράματα του πετάχτηκαν έξω χειμώνα-καιρό¨.
Τρεις μέρες αργότερα ο πρόεδρος της εταιρίας ο Μεβλούτ Αντιγκιουζέλ κάνει ένα περίεργο σχόλιο σε αυτό το ρεζιλίκι : ¨Ο δήμος νοίκιασε αυτό το κτίριο δίχως διαγωνισμό. Εμάς που είμαστε συνεταίροι μας αγνόησε και συμφώνησαν πίσω από κλειστές πόρτες. Αυτή είναι η δικαιοσύνη τους ;¨
Ο κύρος Μεβλούτ με το ωραίο επώνυμο δεν μπόρεσε να περάσει το δικό του θέλημα στον δήμο, θα το περάσει όμως στο βακούφι. Δηλώνει : ¨Το βακούφι για να μην χάσει το κτίριο δοκίμασε κάθε νομική οδό. Μάλιστα συμφώνησαν με τον δήμο και εμάς μας αγνόησαν. Για χρόνια δεν έδωσαν ενοίκιο. Μας απέβαλαν από κάθε μεριά. Έχουν και άλλα ακίνητα, ας έπαιρναν τα μέτρα τους.¨
Επεμβαίνει τότε ο νομάρχης. H εταιρία με μια επίδειξη μοναδικής ¨μεγαλοψυχίας¨ δέχεται τελικά η εκκένωση του κτιρίου να ανασταλεί μέχρι τον Ιούνιο που κλείνουν τα σχολεία. Και έτσι τα πράματα τα βάζουν πάλι μέσα για να μην βρέχονται. .
Τον Ιούνιο ο δήμαρχος του Σίσλι Μουσταφά Σαριγκιούλ θέλοντας να βοηθήσει αγοράζει τα 2/8 που είχε ως μερίδιο η εταιρία. Έτσι η εταιρία βγαίνει από το προσκήνιο. Το βακούφι θα μπορέσει να συνεχίσει την διδασκαλία εκεί πληρώνοντας ενοίκιο στον δήμο Αγιάς.
Μετά αρχίζει ο δήμος Αγιάς…
Στο μεταξύ από τις ειδήσεις που έρχονται γίνεται αντιληπτό πως αυτό το καημένο το μικρομεσαίο αρμενικό βακούφι, πλέον αρχίζει να το γδέρνει ο μεγάλος εταίρος ο δήμος Αγιάς ! Με τις εκλογές που γίνονται το 2004 δήμαρχος γίνεται ο Αλή Μπασκαραγάτς, ο οποίος θεωρεί πως το ενοίκιο είναι μικρό και υποβάλλει μήνυση κατά του βακουφιού. Ο δήμαρχος το 2006 δηλώνει τα εξής : ¨Η Εμινέ Τεφικά Αγιασλί χάρισε στον δήμο Αγιάς όλη την περιουσία που είχε από τον παππού της τον Σαντουλλάχ Πασά. Μέσα σε αυτή την κληρονομιά υπάρχει και κτίριο στο Σίσλι. Εμείς θέλουμε την εκκένωση του κτιρίου μας. Ο καθένας θα πάει στο σχολείο του και θα μαθαίνει την θρησκεία του. Αλλά δεν θέλουμε το κτίριο μας να χρησιμοποιείται σε πλειστηριασμούς με αέρα. Η κυρία Εμινέ στην διαθήκη της ζήτησε τα έσοδα από το ενοίκιο να χρησιμοποιούνται σε υπηρεσίες όπως βρύσες, δρόμους, νερό και για ορφανά. Αλλά λόγω αυτού του χαμηλού ενοικίου δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε την διαθήκη. ¨
Φυσικά μετά από τόσες πιέσεις, οι οικογένειες φοβισμένες παίρνουν τα παιδιά τους από εκεί. Έτσι το σχολείο ενώ στην αρχή των γεγονότων είχε μόνο στο νηπιαγωγείο 52 μαθητές, κατά την εκπαιδευτική χρονιά 2011-2012 ο συνολικός αριθμός των μαθητών του σχολείου είχε πέσει στους 35.
Με το ΑΚΡ ήρθε μια χούφτα ανάσα αλλά…
Κατά αυτή την διαδικασία το ΑΚΡ ήρθε στην εξουσία και αρχίζει να κάνει αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις. Ψηφίζει το 2008 έναν νόμο βακουφιών που καταργεί την ανοησία της Δήλωσης 1936. Και αργότερα το 2011 έναν ακόμη νόμο που επιχειρεί να καλύψει τις ελλείψεις. Μάλιστα το 2010 έρχεται επικεφαλής της Διεύθυνσης Βακουφιών ένας μεταρρυθμιστής που έχει κάνει ντοκτορά σχετικά με τα βακούφια, ο Αντνάν Ερτέμ.
Στα πλαίσια αυτά το αρμενικό βακούφι για να δώσει ένα τέλος σε αυτό το σύρσιμο της περιουσίας του, υποβάλει μήνυση το 2011. Το 13ο Πρωτοδικείο Κωνσταντινούπολης αποφασίζει λοιπόν την εγγραφή του κτιρίου στο μερίδιο του βακουφιού (2011/383 Ε-2012/407 Κ, με ημερομηνία 01.11.2012).
Ο δήμος Αγιάς όμως υποβάλλει έφεση και το 1ο Νομικό Τμήμα του Ανώτατου Δικαστηρίου απορρίπτει την προτεραία απόφαση του δικαστηρίου (2013/5471 Ε-2014/5819 Κ, με ημερομηνία 18/3/2014)
Η Δήλωση 1936 αναβίωσε. Τόσο απλά και άσχημα.
Τελευταία ελπίδα : αίτημα για διόρθωση της απόφασης
Το βακούφι ως τελευταία ελπίδα, για να τελειώσει επιτέλους το νομικό ρεζιλίκι της λεγόμενης Δήλωσης 1936, υποβάλλει στο 1ο Νομικό Τμήμα αίτημα διόρθωσης της απόφασης (2014/16057 Ε). Το Τμήμα είναι αυτό το οποίο όπως ανέφερα παραπάνω με τρεις αποφάσεις του αποκαλώντας ¨ξένους¨ τους μη μουσουλμάνους, ¨είχε απαγορεύσει την εκ μέρους των ξένων απόκτηση ακινήτων στην Τουρκία¨ (3648/6594 και με ημερομηνία 24/6/1975). Το βακούφι στην αίτηση διόρθωσης της απόφασης λέει πολλά.
Επισυνάπτονται λέει οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ σχετικά με το αρμενικό νοσοκομείο στο Γεντίκουλέ, όπως και για την αρμενική εκκλησία και νεκροταφείο στην Σαμάτια.
Κάνει αναφορά στο άρθρο 14 της ευρωπαϊκής συνθήκης ανθρωπίνων δικαιωμάτων που απαγορεύει τις διακρίσεις.
………………..
………………..
Μπασκίν Οράν
Εφ. Ραντικάλ 30/1/2015
Σχ : H απόφαση στο αρμενικό αίτημα εκκρεμεί.
Αυτοί λοιπόν που ακόμη έχουν σε δικαστική ισχύ το τερατούργημα της Δήλωσης 1936 δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα να μας δίνουν μαθήματα στην ελληνική Θράκη….