Ιστορίες γυναικών της Αρμενικής Γενοκτονίας
Στο συνέδριο ¨Πόλεμος, Μνήμη και Κοινωνική σεξουαλικότητα¨ αξιολογήθηκε η παράμετρος της κοινωνικής σεξουαλικότητας της Αρμενικής Γενοκτονίας. Περιγράφηκαν ιστορίες γυναικών που βιάστηκαν, υποχρεώθηκαν να παντρευτούν ή εξισλαμίστηκαν.
Η Ντόρις Μελκονιάν από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας αναφέρθηκε στην σεξουαλική βία της γενοκτονίας όπως την είχαν περιγράψει Αρμένισσες γυναίκες και άντρες.
Η Μελκονιάν ανέφερε πως παρά το ότι και μετά την γενοκτονία οι βιασμοί συνεχίστηκαν σαν ρουτίνα, πολύ λίγες εργασίες έγιναν για αυτό το θέμα, στην προφορική ιστορία η σεξουαλική βία περιγράφεται από τους διασωθέντες της γενοκτονίας με στρογγυλεμένα λόγια και κλειστές κουβέντες, και γενικά δεν υπάρχουν λεπτομέρειες σχετικά με το πώς συνέβησαν αυτά τα γεγονότα.
¨Και οι άντρες και οι γυναίκες αισθάνονται βαριά ντροπή κατά την διήγηση της σεξουαλικής βίας που έζησαν. Οι άντρες με τους οποίους συνομιλήσαμε είτε λένε πως δεν θέλουν να μιλήσουν για αυτό το θέμα είτε μας λένε πως είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψουν.
Οι γυναίκες στην αρχή δεν θέλουν να περιγράψουν αυτά που έζησαν. Μετέπειτα αν δεχτούν πως πρέπει να μοιραστούν μαζί μας την εμπειρία τους και να το μάθει ο κόσμος, δεν θέλουν να χαθεί η περιγραφή τους¨.
Η Μελκονιάν αναφέρει πως δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής αυτά που αρνούνται να πουν και αυτά που αδυνατούνε να πουν, καθώς η σιωπή αυτή αποτελεί από μόνη της μια γλώσσα που χρήζει εξέτασης.
¨Οι άντρες το βλέπουν ως ένα θέμα τιμής και χρησιμοποιούν φράσεις όπως ¨τις βρώμισαν¨. Επίσης δημιουργώντας ένα δεσμό ανάμεσα στον βιασμό και στην ελκυστικότητα, περιγράφουν πως οι βιασθείσες ήταν από τα πιο όμορφα κορίτσια. Οι γυναίκες όταν υποχρεώνονται να μιλήσουν για αυτά δημόσια, αισθάνονται σαν να τις βιάζουν για δεύτερη φορά και προτιμούνε να παραμείνουν σιωπηλές. Θεωρούν την εμπειρία της σεξουαλικής επαφής με τον εχθρό μια καταραμένη εμπειρία. Οι γυναίκες διδάχθηκαν πως σε μια τέτοια κατάσταση αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να πεθάνουν, δηλαδή να αυτοκτονήσουν. Τα κορίτσια τα οποία δεν έκαναν αυτήν την ¨έντιμη¨ επιλογή αποβάλλονται από την κοινότητα.¨
Ο ¨εξαρμενισμός¨ των Αρμενισσών γυναικών που είχαν υποχρεωθεί να παντρευτούνε
Η Άννα Αλεξανιάν που κάνει το ντοκτορά της στο Ερεβάν και εργάζεται στο Αρμενικό μουσείο Γενοκτονίας στο Ερεβάν εξέτασε την διαδικασία ¨εξαρμενισμού¨ Αρμενισσών γυναικών σε διάφορες περιοχές.
¨Μετά την γενοκτονία, η πλειοψηφία αυτών που επέζησαν ήταν γυναίκες και παιδιά. Οι Αρμένιοι και διεθνείς πρωτοβουλίες, εστιάστηκαν στην αποστολή του να βρούνε τους επιβιώσαντες. Στόχος ήταν να τους επιστρέψουν στην Αρμενική ταυτότητα και να τους εντάξουν πάλι στην Αρμενική κοινωνία. Αλλά μέρος της Αρμενικής κοινωνίας τις απέρριψε και κατηγόρησε και αυτούς που προσπαθούσαν να τις βοηθήσουν. Θεωρήθηκε πως οι γυναίκες αυτές κατά την περίοδο της γενοκτονίας συνέχισαν μια ανήθικη ζωή. Οι γυναίκες μάλιστα που είχαν βασανιστεί και βιαστεί και είχαν παιδιά με το αίμα αυτών που τις είχαν βιάσει, ένοιωθαν ντροπή για αυτό. Η Αρμενική εκκλησία στήριξε αυτές τις γυναίκες. ¨
………………………
Bianet 23-5-2012