TO ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ

Το θαύμα λοιπόν στον Έβρο έγινε. Πάνω που λες πως όλα τα σκιάζει η φοβέρα του Τούρκου Πρόξενου, εμφανίζεται μια ομάδα
μουσουλμάνων, Ελλήνων πολιτών, που δείχνουν πως απλά “δεν μασάνε”. Αναφερόμαστε στην τέλεση, για πρώτη φορά μετά από
20 χρόνια, του αλεβίτικου πανηγυριού στο Χίλια (Σέτσεκ).

Εδώ και είκοσι περίπου χρόνια είχε ιδρυθεί σύλλογος ο οποίος εξυπηρετούσε τους σκοπούς του τουρκικού προξενείου. Οργάνωναν το πανηγύρι μετραγούδια και χορευτικά συγκροτήματα από Τουρκία, με τους σουνίτες τουρκομουφτήδες παρόντες, με τα χορευτικά – σουνιτικά συγκροτήματα της ΤΕΞ και της Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής και φυσικά πάντα υπό την επίβλεψη της “Υψηλής Πύλης”.
Το κλίμα στην περιοχή άρχισε να αλλάζει τα τελευταία χρόνια: λίγο οι θρησκευτικές συγκρούσεις στην Τουρκία, λίγο η αποδυνάμωση
των τοπικών κομματαρχών, λίγο η βοήθεια που προσέφερε ο Στρατός με τα έργα που έκανε (μόνο στο Μεγάλο Δέρειο τα υλικά
κόστισαν 60.000 ευρώ) και όλα άλλαξαν. Σημαντικό βήμα επίσης ήταν και η απομάκρυνση – από το τζαμί του Δερείου – του ιμάμη
Αμπντουραχίμ Κουρού. Η όλη στάση του επί χρόνια ενόχλησε και έτσι οι κάτοικοι τον απομάκρυναν από την θέση του, παρότι αυτός
παρέμενε ο εκλεκτός του Προξενείου!
Φέτος λοιπόν μετά από τις εκλογές που έγιναν στον σύλλογο που οργάνωνε το πανηγύρι, έγινε κάτι το αδιανόητο. Με διάφορες
μεθοδεύσεις εξελέγη πρόεδρος ένας σουνίτης, ο οποίος θα οργάνωνε ένα …αλεβίτικο πανηγύρι! Ή τουλάχιστον ότι είχε απομείνει από
αυτό. Αυτό δεν το ανέχθηκε η μεγαλύτερη ομάδα των αλεβιτών, αποχώρησαν καταγγέλλοντας τις μεθοδεύσεις και αποφάσισαν
για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια πως είχε έρθει ο καιρός να κάνουν ξανά μόνοι τους το δικό τους πανηγύρι. Με συμπαράσταση και από αλεβίτες του εξωτερικού το πέτυχαν. Παρά τις κατηγορίες από κάποιους ̈λαδωμένους ̈ δημοσιογράφους, οι οποίοι έλεγαν
πως ̈διασπάται η μειονότητα ̈ κ.λ.π, αυτοί δεν κάμφθηκαν. Δεν κάμφθηκαν ούτε από τις απειλές του τύπου ̈πρόσεξε γιατί το
παιδί σου σπουδάζει στην Τουρκία και θα το διώξουν ̈ και άλλες παρόμοιες.

Το πανηγύρι τους πέτυχε και μόνο που ήταν ανεξάρτητο και κυρίως με κόσμο από την περιοχή. Την προηγούμενη εβδομάδα ακριβώς
έγινε το πανηγύρι του συλλόγου Σέτσεκ το οποίο είχε και την πλήρη υποστήριξη του τουρκικού προξενείου. Μάθαμε για 13 λεωφορεία
που έφεραν κόσμο στην περιοχή. Ναι, η προξενοπανήγυρις είχε περισσότερο κόσμο αλλά είχε ΕΛΑΧΙΣΤΟ κόσμο από την περιοχή.
To σουνιτικό πανηγύρι του προξενείου είχε κόσμο από τα ορεινά της Ξάνθης, από Κομοτηνή και από αλλού. Το πανηγύρι των αλεβιτών είχε κόσμο από την περιοχή και αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Επίσης σημαντική διαφορά ήταν πως το αλεβίτικο πανηγύρι το οργάνωσαν οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής και όχι το τουρκικό προξενείο. Σημαντική επίσης ήταν η παρουσία των χριστιανών επισήμων που εμφανίστηκαν μόνο στο πανηγύρι των αλεβιτών. Σπάνια επαινούμε χριστιανούς αξιωματούχους της Θράκης, αλλά εν προκειμένω πραγματικά έκαναν την σωστή επιλογή.

Οι αλεβίτες ήταν “7 μέτρα κάτω από τη γη” και εμφανίστηκαν πάλι στο προσκήνιο. Δεν άντεξαν την αλλοίωση της θρησκευτικής τους
ταυτότητας και εξεγέρθηκαν παραμερίζοντας τους εγκάθετους του προξενείου και παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους.
Είναι πραγματικά αξιέπαινοι, ευχόμαστε να συνεχίσουν έτσι και η ελληνική πολιτεία να τους στηρίξει με κάθε τρόπο.

Η στάση τους τιμά τη μνήμη του Νουρή Πιρελή, του σπουδαίου εκείνου ανθρώπου που ήταν στην περιοχή του Μεγάλου Δερείου για χρόνια υπόδειγμα παληκαριάς (κάποτε μάλιστα διοργάνωσε ανάλογο πανηγύρι κόντρα στην προξενική γραμμή) και ποτέ του δεν
φοβήθηκε κανέναν.

Αντιφωνητής 19/8/2017