Η εισβολή στα ελληνικά χωρικά ύδατα από τουρκικές μηχανότρατες δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένα θέμα που εντάσσεται στο πακέτο των Εθνικών μας θεμάτων που πρέπει να επιλυθεί ως να ήταν «Ελληνοτουρκική διαφορά».
Η καθημερινή εισβολή των τουρκικών μηχανοτρατών στα Ελληνικά χωρικά ύδατα οι οποίες φθάνουν σε απόσταση 300-400 μέτρων από τις Ελληνικές ακτές έχει γίνει πλέον καθεστώς με ότι αυτό σημαίνει για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας με πολλές παρενέργειες:
Μειώνει τα αλιευτικά αποθέματα της χώρας σε βάρος των ψαράδων μας.
Δημιουργεί ζητήματα που σχετίζονται με τη βιωσιμότητα του αλιευτικού επαγγέλματος από την Αλεξανδρούπολη μέχρι το Καστελλόριζο.
Παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία που προβλέπει ότι από την 1η Ιουνίου μέχρι την 30η Σεπτεμβρίου απαγορεύεται η αλιεία με μηχανότρατες εντός των χωρικών μας υδάτων, ενώ από την 1η Οκτωβρίου έως την 31η Μαΐου επιτρέπεται μεν η αλιεία αλλά σε απόσταση μεγαλύτερη του 1,5 μιλίου από τις ακτές.
Ταυτόχρονα οι Τουρκικές μηχανότρατες μιας και η Τουρκία δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη λογική του τσαμπουκά, ψαρεύουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα χωρίς να υπολογίζουν κανένα, αφού οι Ελληνικές Αρχές δεν εφαρμόζουν τα προβλεπόμενα από την Ελληνική Νομοθεσία για παραβίαση των θαλάσσιων συνόρων.
Αυτή η πρακτική της καθημερινής παραβίασης των χωρικών μας υδάτων από τις τουρκικές μηχανότρατες συνιστούν πραγματική παραβίαση των Εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στη θάλασσα και εμείς είμαστε απλοί θεατές.Αυτή η εξέλιξη δεν είναι τυχαία. Εντάθηκε από την επομένη, όταν ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη στη καθιερωμένη συνέντευξη στα πλαίσια της Έκθεσης πριν γίνει Πρωθυπουργός, είπε ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα.
Και όταν με τον Ποινικό Κώδικα (Ν.4619/ 2019) από την 1-7- 2019 χωρίς καμία αιτιολογία, καταργήθηκε το αδίκημα της αλιείας στα χωρικά μας ύδατα όπως προβλεπόταν στο ποινικό κώδικα στο άρθρο 401 από το 1951, οι Τούρκοι έβαλαν σε εφαρμογή με εντολή Ερντογάν το σχέδιο τους να αλωνίζουν στο Αιγαίο. Σχεδόν όλη την πρώτη τετραετία Μητσοτάκη και κυρίως μετά τα γεγονότα του Έβρου η φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων ήταν αποτελεσματική, όμως εδώ και περίπου 1,5 χρόνο όσον αφορά την εισβολή των Τούρκων στα Ελληνικά χωρικά ύδατα τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Γι’ αυτό οφείλει η Ελληνική πολιτεία να μην ανεχθεί άλλο αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, τόσον για τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων, όσον και για την προστασία των ψαράδων μας και των αλιευτικών αποθεμάτων μας.
Οι δυνατότητες υπάρχουν στην ελληνική ακτοφυλακή!!
Αυτό όμως για να γίνει πρέπει να υπάρξουν ξεκάθαρες οδηγίες από την πολιτική ηγεσία της χώρας προς την Ελληνική ακτοφυλακή.
Για τους παραβάτες επιτέλους η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει αυστηρά την ισχύουσα νομοθεσία που ψήφισε η ίδια (Ν.4855/2021, άρθρο 97 παρ. 1 ΦΕΚ Α, 215/12-11-2021) και θεσπίστηκε εκ νέου το αδίκημα της παράνομης αλιείας στην αιγιαλίτιδα ζώνη για να σταματήσει η παραβίαση των χωρικών μας υδάτων από αλιευτικά σκάφη ξένων χωρών.
Το νέο αυτό θεσμικό πλαίσιο προβλέπει ποινές από 10 ημέρες έως 5 χρόνια. Επίσης προσαρμόστηκε και επανενεργοποιήθηκε το άρθρο 33 του Αλιευτικού Κώδικα (Ν.Δ.420/1970) ώστε οι ποινές να εκτελούνται σε βάρος όλων των μελών του πληρώματος του σκάφους που θα ελλιμενιστεί σε οποιοδήποτε ελληνικό λιμάνι.
Τεράστια ευθύνη στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί βέβαια έχει και η Ε.Ε αναφορικά με την αλιεία στη Μεσόγειο που οι περιοριστικές της πολιτικές ισχύουν μόνο για τις χώρες κράτη μέλη της Ε.Ε και όχι για τις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου (Τουρκία, Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτο κ.λ.π) με αποτέλεσμα οι Τούρκοι ψαράδες να καννιβαλίζουν τα χωρικά μας ύδατα.
Η Ε.Ε για όλα τα παράκτια κράτη μέλη της ζήτησε να δημιουργήσουν μία αλιευτική ζώνη 12 ν.μ. με απόφαση του Συμβουλίου, που ελήφθει στις 25 Ιανουαρίου 1983 ανεξάρτητα του εύρους των χωρικών υδάτων που διεθέτε η κάθε χώρα και η οποία θα έμπαινε σε εφαρμογή τον Ιανουάριο του 1993 και έτσι εκδόθηκε η απόφαση με αριθμό 170/83.
Όμως μετά την αντίδραση της Τουρκίας η Ε.Ε ανέλαβε την εφαρμογή αυτής της απόφασης, και με την αλιευτική συμφωνία που υπέγραψε στη συνέχεια το 1990 μαζί της, δυστυχώς η Ε.Ε έκανε δεκτό το αίτημά της να εξαιρεθεί η Ανατολική Μεσόγειος, χωρίς τότε να αντιδράσει στοιχειωδώς η Ελληνική Κυβέρνηση και σήμερα εισπράττουμε τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών.
Έτσι χάθηκε μία μοναδική ευκαιρία η χώρα μας να αυξήσει την αλιευτική της δραστηριότητα μέχρι τα 12 ν.μ από τις ακτογραμμές της .
Σήμερα όμως μπαίνει επιτακτικά το ερώτημα γιατί δεν έγινε και υποβολή του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού εκ μέρους της χώρας μας, που έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί και υποβληθεί μέχρι τις 31 Μαρτίου του 2021 στην Ε.Ε και για τον λόγο αυτό παραπέμπεται η χώρα από την Κομισιόν στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια;
Έχει σχέση με την καθυστέρηση αυτή η Τουρκία;
Μήπως επειδή υπήρξε η λυσσαλέα αντίδραση της Τουρκίας στην υποβολή του αντίστοιχου Κυπριακού φακέλου με τους προβλεπόμενους χάρτες στην Ε.Ε;
Ας δούμε όμως κωδικοποιημένα ποιό είναι το περιεχόμενο του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού σε σχέση και με την αλιεία;
Είναι η σύνταξη χαρτών στους οποίους πρέπει να καταγράφουν οι θαλάσσιες ζώνες της χώρας μαζί με όλα τα νησιά, της βραχονησίδες, το εύρος των χωρικών υδάτων, της συνορεύουσας ζώνης και της Α.Ο.Ζ
Μια τέτοια αποτύπωση ανατρέπει όλες τις παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της χώρας, και μας αναγκάζει επιτέλους να επεκτείνουμε και τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ, σύμφωνα με το άρθρο 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας με ότι αυτό σημαίνει για την Ελληνική Αλιεία και η Τουρκία να βρεθεί σε σύγκρουση τεραστίων διαστάσεων με την Ε.Ε, αφού ο θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός, είναι Ευρωπαϊκή επιταγή και η Τουρκία δεν ανακαλεί το Casus Belli σε βάρος της χώρας μας.
Ο Θαλάσσιος Χωροταξικός σχεδιασμός είναι η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία που έχει η χώρα να διασφαλίσει τα Εθνικά της Συμφέροντα όχι μόνον για την Αλιεία αλλά και για την αμφισβήτηση από την Τουρκία νησιών , νησίδων που κείνται σε απόσταση μεγαλύτερη των 3,00 ν.μ. από τις ακτές της Μικράς Ασίας, καθώς επίσης ότι η ΑΟΖ της Ελλάδος έχει κοινά όρια με την ΑΟΖ της Κύπρου.
Ας σκεφθούμε στην Αθήνα τις πρόσφατες δηλώσεις του Φιντάν Χακάν για τις διεκδικήσεις της χώρας του και ας μην αναπαυόμαστε στη διακήρυξη των Αθηνών της 7ης Δεκεμβρίου 2023.
Έτσι με τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό μάλιστα θα κλείσει συνολικά και η οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ με την Αίγυπτο αφού η οριοθέτηση έγινε μερικώς από τον 26 εώς τον 28ο μεσημβρινό, αντί να γίνει από τον 25ο έως τον 30ο όπως έπρεπε, ώστε τώρα που έχουν εξομαλυνθεί οι σχέσεις Τουρκίας και Αιγύπτου να μην βρεθούμε ως χώρα ξανά μπροστά σε νέες εκπλήξεις, μιας και τις επόμενες ημέρες ο Ερντογάν θα επισκεφτεί τον Αλ. Σίσι και ένα από τα θέματα που έχουν να συζητήσουν είναι και ο καθορισμός των θαλάσσιων ζωνών.
Ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός φέρνει επίσης στην επιφάνεια έναν άλλο ξεχασμένο άσσο από τη χώρα μας που για την Αλιεία μας έχει τεράστιο ειδικό βάρος, από πού μετράμε την αιγιαλίτιδα ζώνη, από την ακτογραμμή ή από τις ευθείες γραμμές βάσης όπως προβλέπει το Δ.Θ.
Όμως το αμείλικτο ερώτημα είναι:
Γιατί η Τούρκοι ψαράδες είναι τόσο προκλητικοί και παραβιάζουν τα χωρικά μας ύδατα, πού είναι μόλις 6 ν.μ. και μάλιστα με τα ΑΙS ανοιχτά;
Η απάντηση δυστυχώς είναι εύκολη.
Οι Τούρκοι ψαράδες υλοποιούν εντολές της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας η οποία αμφισβητεί συλλύβδην το status στο Αιγαίο, όπως αυτό καθορίστηκε από τις Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις (Συνθήκη της Λωζάνης, Ιταλοτουρκική Συμφωνία του 1932 για χαράξει στον θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων κ.λ.π) και που δεν ευνοούν τον Τουρκικό επεκτατισμό.
Επιτέλους η Ελληνική πολιτεία ας αποφασίσει ότι θέλει να προστατεύσει τους Έλληνες ψαράδες και να διασφαλίσει τα εθνικά μας συμφέροντα. Η παραβίαση των θαλάσσιων συνόρων μας, από τις τουρκικές μηχανότρατες είναι τεράστιο Εθνικό θέμα.
