Μπορεί να πέρασαν αιώνες αφ’ ότου εκστομήθηκε η αρχαία θιβετιανή κατάρα: ”Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς”, όμως αυτή ζει και βασιλεύει στις μέρες μας με την έννοια των πιο επικίνδυνων και απειλητικών για την παγκόσμια ειρήνη δεδομένων και προοπτικών, οι οποίες δεν αποκλείεται — με αφορμή τα γεγονότα στην Μέση Ανατολή και τα ατελεύτητα στην Ουκρανία — να μας οδηγήσουν στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όσο συμβαίνουν εντωμεταξύ οι αιματηρές εχθροπραξίες με θέατρα πολέμου το Ισραήλ και τη Γάζα, δεν λένε να σταματήσουν οι υπονομευτικές κινήσεις του Ερντογάν στην περιοχή μας με εφαλτήριο το αναθεωρητικό δόγμα της ”Γαλάζιας Πατρίδας” και επίκεντρο το Αιγαίο και τη Θράκη.
Έτσι — εν μέσω ανιστόρητων συγκριτισμών εκ μέρους του μεταξύ Γάζας-Θεσσαλονίκης και παραληρηματικών διακηρύξεων (”Η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική Οργάνωση, αλλά απελευθερωτικό κίνημα πολεμιστών του Αλλάχ!)” προς υπεράσπιση των Παλαιστίνιων τρομοκρατών που άνοιξαν νέο κύκλο βίας στην Μέση Ανατολή εισβάλοντας, την 7η Οκτωβρίου, σε ισραηλινό έδαφος — διακινούνται ”υπόγεια ρεύματα” στη Θράκη απ’ τους ”αγγελιοφόρους” της Τουρκίας στην μουσουλμανική μειονότητα με στόχο την αναγνώρισή της σε ”τουρκική”.
Η αφορμή είναι ιδανική, γιατί έχει να κάνει με τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας από τον Κεμάλ. Χάριν της επετείου αυτής, η κρατική τουρκική ραδιοτηλεόραση TRT ανέβασε άρθρο στην ιστοσελίδα της όπου προέβαλε — μέσω έκθεσης της ”Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής” — συλλογή ρούχων των ντόπιων μουσουλμάνων της Θράκης με πρόθεση να καταφανεί η ενδυματολογική ταύτιση (και όχι μόνο) των Θρακιωτών μουσουλμάνων μειονοτικών με τους Τούρκους της ίδιας περιόδου.
Κι αυτό ήταν η αρχή των σχεδίων του Ταγίπ Ερντογάν, γιατί στόχος του είναι να κάνει τη χώρα του εγγυήτρια στη Γάζα με την ίδια ιδιοτελή στόχευση που τον έκανε ”ειρηνοποιό” στο ”Ουκρανικό” ζήτημα.
Στην πρώτη περίπτωση, αν πετύχει τον στόχο του, θα πατήσει πόδι στην Μέση Ανατολή σε βάρος του Ισραήλ Ενώ στη δεύτερη, αν πετύχει και το ελάχιστο ως διαμεσολαβητής στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, θα ανοίξει δρόμους επεκτατισμού της Τουρκίας στις παρευξείνιες χώρες προς όφελος και της αναθεωρητικής Ρωσίας.
Άξιο προσοχής για μας είναι ότι τα αναθεωρητικά σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν, όπως αποκαλύφθηκαν σε ομιλία του, κάνουν flash back στο οθωμανικό παρελθόν της Τουρκίας που είναι συνδεδεμένο με την τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Βάσει αυτών (για τους νοσταλγούς της εποχής εκείνης, όπως ο Τούρκος Πρόεδρος) η μισή Ελλάδα είναι τουρκική και μέσα σ’ αυτήν συμπεριλαμβάνεται και η Θεσσαλονίκη…
”[…] η Γάζα ήταν αυτό που είναι τα Άδανα. Ακριβώς όπως η Αδριανούπολη είναι για τα Σκόπια, οι Σαράντα Εκκλησιές για τη Θεσσαλονίκη, η Μαρντίν για τη Μοσούλη και το Γκαζιαντέπ για το Χαλέπι. Άρα η Γάζα ήταν αναπόσπαστο μέρος της επικράτειας της πατρίδας”.
Κι όταν μιλά για πατρίδα ο Ερντογάν, εννοεί τη ”Γαλάζια” επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην αναβίωση της οποίας δεν έπαψε ποτέ να επενδύει στρατηγικά. Αυτό άφησε να εννοηθεί, άλλωστε, στην αποστροφή της ομιλίας του για τη Θεσσαλονίκη: ότι αυτή ήταν τουρκική και πρέπει να ξαναγίνει…
Αν ερμηνεύουμε σωστά τις προθέσεις του Ερντογάν, δεν έχει νόημα συνεπώς η φαρσοκωμωδία περί ”ελληνοτουρκικής φιλίας”, ”ήρεμων νερών” στο Αιγαίο και διεξαγωγής της Συνόδου Κορυφής Ελλάδας-Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη (με κοινή συνεδρίαση υπουργικών συμβουλίων σαν να είμαστε ”αδελφές” χώρες) στις 7 Δεκεμβρίου;
Προς τι, λοιπόν, η ηθελημένη ψευδαίσθηση που καταπίνει αμάσητο το ψεύδος στο τουρκικό αφήγημα περί διεκδικήσεων με νομιμοποιητική βάση η οποία εδράζεται (υποτίθεται) στο Διεθνές Δίκαιο και τις Συνθήκες ή τις παραλείψεις τους, τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι η Τουρκία κινείται επιχειρησιακά με βάση το ανεδαφικό και το αυθαίρετο και με στρατηγική την αναθεώρηση των Συνθηκών και Συμβάσεων που δεν την βολεύουν;
Έχει δώσει μήπως το παραμικρό δείγμα μείωσης των απειλών για Ελλάδα και Κύπρο (αν εξαιρέσουμε τον περιορισμό στο ελάχιστο των τουρκικών παραβιάσεων στο FIR Αθηνών) ή υποχώρησής της στο θέμα του casus belli και του τουρκολιβυκού μνημονίου, αλλά και στο αίτημά της για αναθεώρηση Συνθηκών και αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας;
Μέχρι πρότινος, με αφορμή τις πετυχημένες κυβιστήσεις του Ερντογάν προκειμένου να τα ξαναβρεί με το Ισραήλ η Τουρκία, οι ”Μεγάλοι” του ΝΑΤΟ (παρασυρμένοι απ’ την διπλωματική ευλυγισία του) μάς πίεζαν να τα βρούμε με την Τουρκία βλέποντάς την να κινείται προς όλους συμφιλιωτικά κλείνοντας μέτωπα.
Τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου, ανέδειξαν την τουρκική υποκρισία περί συμφιλίωσης με το Ισραήλ, αφού ο Ταγίπ Ερντογάν δεν βρήκε ούτε λέξη καταδίκης για την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς όταν αυτή εισέβαλε στο νότιο Ισραήλ και διέπραξε τις γνωστές θηριωδίες σε βάρος 1.400 αμάχων, μεταξύ των οποίων υπήρχαν παιδιά, εργάτες γης από ασιατικές χώρες και εκατοντάδες νέοι που γιόρταζαν αμέριμνοι την Ειρήνη σε φεστιβάλ μουσικής στα σύνορα με τη Γάζα.
Αντίθετα — εγκαταλείποντας την υποκριτική μετριοπάθειά του που τον έσπρωχνε (προ της εισβολής της Χαμάς) να τα βρει με το Ισραήλ και (μετά απ’ αυτήν) να κάνει υποκριτικά συστάσεις για αυτοσυγκράτηση — ο Ερντογάν ξέπλυνε εντυπωσιακά τη Χαμάς από το στίγμα του τρομοκράτη αποδίδοντάς της τα εύσημα ως… ”Ομάδα απελευθερωτών των Παλαιστινίων.
Με δεδομένα αυτά, όσοι υποστήριζαν (και το ”όσοι” πάει κυρίως σε ΗΠΑ και Γερμανία) ότι πρέπει να τα βρούμε με την Τουρκία, γιατί άλλαξε πολιτική απ’ τη στιγμή που ο Ερντογάν τα βρήκε με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, έπεσαν έξω και καλά θα κάνουν από τώρα και στο εξής να πάψουν να μας πιέζουν κατευναστικά για να τα βρούμε με την Τουρκία, απ’ τη στιγμή που οι υποχωρήσεις στις ελληνοτουρκικές διαφορές είναι μονόπλευρες.
Και είναι μονόπλευρες γιατί βρίσκουν θιγμένους μόνο εμάς, δεδομένου ότι καταπίνουμε τις προκλήσεις και αγνοούμε τα τετελεσμένα της Τουρκίας σε βάρος μας, με τελευταίο την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στην βραχονησίδα Ζουράφα (ή Λαδόξερα) του Θρακικού Πελάγους (ανατολικά της Σαμοθράκης), την οποία (με ΝΟΤΑΜ) η Τουρκία — με αφορμή ασκήσεις της στην περιοχή — ”προσάρτησε” στην τουρκική επικράτεια χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση από τη μεριά μας.
Το γιατί δεν αντιδράσαμε, το γνωρίζουν οι μυστικοπαθείς του Μαξίμου οι οποίοι επιμένουν να στρουθοκαμηλίζουν, να εθελοτυφλούν, προτάσσοντας την πολιτική προσέγγιση Ελλάδας-Τουρκίας έναντι όλων.
Και στο ”όλων” περιλαμβάνονται τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, που δεν έχουμε το δικαίωμα να τα θυσιάσουμε επ’ ουδενί για να ικανοποιήσουμε τον διακαή πόθο των Αμερικανών να κρατήσουν την Τουρκία (έστω και με το ένα πόδι) στο δυτικό στρατόπεδο του ΝΑΤΟ.
Το ”επ’ ουδενί” ας εκληφθεί ως κραυγή αγωνίας μπροστά στη δεινή πραγματικότητα που επικαλύπτεται από ωραιοποιήσεις (βλ.επιχείρηση ωραιοποίησης της Τουρκοκρατίας από ορισμένους πανεπιστημιακούς) των ωμών επεκτατικών σχεδίων της Άγκυρας στο Αιγαίο (”συνεκμετάλλευση” κλπ).
Σχεδίων τα οποία εξελίσσανται υπογείως οδηγώντας μας σταδιακά σε δυσμενέστερη θέση από πριν, καθώς δημιουργούνται νέα τετελεσμένα (βλ. τουρκική επιχείρηση αρπαγής της Ζουράφα, αλά Ίμια), με στόχο να τα χρησιμοποιήσει η Τουρκία σωρευτικά την κατάλληλη στιγμή σε διεθνές έδαφος διευθέτησης των διαφορών μας (βλ Χάγη) ή επωφελούμενη τυχόν υποχώρησή μας με επίκεντρο τη Θράκη, το Αιγαίο ή την Κύπρο.
Άρα, για να καταλήξω, δεν είναι απαιτητή η συνάντησή μας με τον Τούρκο Πρόεδρο στη Θεσσαλονίκη (την οποία εποφθαλμιά όπως και την μισή Ελλάδα), πολύ περισσότερο μετά τη συμφωνία τριών σημείων που επετεύχθη από τα τεχνικά κλιμάκια Ελλάδας-Βουλγαρίας-Τουρκίας.
Μετά τα ”τετελεσμένα” ειδικά που επιχείρησε να διαμορφώσει στη Ζουράφα ο Ταγίπ Ερντογάν, δεν έχει νόημα η συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στις 7 Δεκεμβρίου. Δεν έχει νόημα η συνάντησή μας με τον νεοοθωμανό ”πειρατή” και ”ταραξία”, ο οποίος συμπεριφέρεται σαν δερβέναγας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ενώ επιχειρεί περιοδικά — με τους ”αγγελιοφόρους” του στη Θράκη — την αποσταθεροποίησή της, προκειμένου να περάσει το αίτημα της Τουρκίας για αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας στην Ελλάδα…
Ναι, δεν έχει νόημα όλο αυτό το παραπλανητικό που ετοιμάζεται να γίνει στη συμπρωτεύουσα τον επόμενο μήνα. Εκτός και αν είμαστε… ”εντεταλμένοι” να ξεπλύνουμε άλλη μια φορά τον προκλητικό γείτονα (για λόγους γεωπολιτικής ισχύος των ”Μεγάλων” του ΝΑΤΟ) από τον φιλοτρομοκρατικό εαυτό του ή φοβόμαστε το ρίσκο της ματαίωσης της συνάντησης, αν και διαπιστώσαμε πολλάκις ότι το καλόπιασμα δεν πιάνει και ότι αυτός απεργάζεται σήμερα το αύριο της Ελλάδας…
1 Comment
Συγχαρητήρια για την επιστολή σας, εύχομαι τα καλύτερα!