Κάθε χρόνο η 14η Μαίου στην Κομοτηνή γιορτάζεται ως η απελευθέρωση της πόλης. Και καθώς οι κρατικοί φορείς και υπηρεσίες επιθυμούν να δίνουν μεγάλη σημασία σε αυτήν την ημερομηνία, κάθε χρόνο πραγματοποιούνται μια σειρά από εορταστικές εκδηλώσεις. Ο δημοσιογράφος Αμπντουλχαλήμ Ντεντέ έχοντας μια διαφορετική άποψη για αυτούς τους εορτασμούς εξέδωσε μια ανακοίνωση τύπου
Η ανακοίνωση είναι η εξής :
Και εσύ Βρούτε ;
Για χρόνια συνεχίζουμε να αρπαζόμαστε με αρμόδιους από τον δήμο, την την νομαρχία και την περιφέρεια
Η 14η Μαίου δεν αποτελεί απελευθέρωση της Θράκης. Ο Ελληνικός στρατός δεν απελευθέρωσε την Θράκη. Προσαρτήθηκε στην Ελλάδα μετά από σχετική απόφαση του λαού της Θράκης (Τούρκοι, Ρωμιοί, Αρμένιοι, Εβραίοι).
Παρατηρείται ότι δεν δώσατε ως Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας την δέουσα σημασία σε αυτό το ευαίσθητο θέμα και γίνεστε και εσείς οχήματα της προπαγάνδας του ελληνικού κράτους…
Αυτό το ιστορικό γεγονός είναι ανάγκη να επανορθωθεί από τον δήμο, και το να μετέχετε και εσείς σε εκδηλώσεις υπό τον τίτλο ¨Ελευθέρια Θράκης¨ αποτελεί τουλάχιστον προσβολή στην ιστορία μας.
Ζητώ να επανορθώσετε το λάθος που ασυνείδητα κάνατε στην πρόσκληση σας, και πιστεύω πως η πιο σωστή εκ μέρους σας κίνηση θα ήταν να ζητήσετε την ίδια επανόρθωση από τον δήμο, και να μην μετάσχετε για όσο καιρό δεν επανορθώνεται αυτό.
Για το “αφοσιωμένος στο έργο του” συμφωνώ απόλυτα. Για το πόσο νηφάλιος, αυτοί που τον ξέρουν καλά, και γνωρίζουν την “κακή” του μεριά, φαντάζομαι θα διαφωνήσουν.
Ο “δημοσιοκάφρος” αυτός ανήκει στην συνομοταξία των “συμπολιτών” μας που ευαγγελίζονται το γνωστό ρητό της Άγκυρας “τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας”. Δεν εκπλήσσεται λοιπόν ουδείς εξ ημών με τις ανιστόρητες αμπελοφιλοσοφίες του …πράκτορα.
Τα βιβλία είναι για να τα διαβάζουμε, όχι για τα χρησιμοποιούμε για …αντίβαρο στην βιβλιοθήκη μας με αποτέλεσμα ποτέ να μην ανοίγουμε κανένα. Το διάβασμα, επίσης, ακονίζει και γυμνάζει την σκέψη μας. Ενίοτε δε βοηθάει στο να μας “ανοίγει” και το μυαλό, ώστε να μην “βλέπουμε” τον κόσμο με παρωπίδες όπως π.χ. τα γαϊδούρια. Για να βοηθήσω λοιπόν, παραθέτω την συνοπτική ιστορία της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της Δυτ. Θράκης με ιδιαίτερη έμφαση στην 14η Μαΐου και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της Κομοτηνής:
—
“Η 14η Μαΐου του 1920 μας υπενθυμίζει με τον καλύτερο τρόπο το απαράβατο δικαίωμα των λαών να δημιουργούν ελεύθερα την ιστορία τους και να επιλέγουν τον χαρακτήρα του πολιτισμού τους. Μας υπενθυμίζει ακόμη, το απαράβατο δικαίωμά τους στην ειρήνη και στα αγαθά της.
Μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στις 27 Νοεμβρίου 1919 υπογράφηκε η Συνθήκη του Νεϊγύ μεταξύ των νικητριών δυνάμεων και της Βουλγαρίας, σύμφωνα με την οποία, η Βουλγαρία υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων, στην παραίτησή της από όλα τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Δυτικής Θράκης και με την υποχρέωση να αναγνωρίσει εκ των προτέρων τις μεταγενέστερες αποφάσεις.Κάποτε όμως θα’ ρθει η 14η ΜΑΪΟΥ 1920. Η απελευθέρωση!
Η 9η Μεραρχία Σερρών, η οποία βρισκόταν στην κοιλάδα του Νέστου, με διοικητή τον Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη, θα καταλάβει τις διαβάσεις προς τη Βουλγαρία και θα συγκεντρωθεί στη Γκιουμουλτζίνα (Κομοτηνή).
Μια νηοπομπή, από είκοσι δύο φορτηγά πλοία, αποβιβάζει τη Μεραρχία Ξάνθης, με διοικητή το στρατηγό Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν, στο Δεδέ-Αγάτς. Γίνεται η υποστολή της γαλλικής σημαίας και η έπαρση της ελληνικής. Ο αστυνομικός διευθυντής Κ. Δανιήλ παραδίδει την πόλη. Άνθρωποι αγκαλιασμένοι παρελαύνουν μπροστά από τα σπίτια. Και θα παρελαύνουν εσαεί στις 14 Μαΐου. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Θράκη προσαρτάται οριστικά στην Ελλάδα.
Οι Θρακιώτες μαθαίνουν το πολυπόθητο γεγονός στις 30 Ιουλίου 1920 από το εξής τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου προς τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο της Θράκης: « Χαίρω μεγάλως αγγέλων υμίν ότι σήμερον εβδόμην επέτειον Συνθήκης Βουκουρεστίου υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μετά Τουρκίας, δι’ ης αι κυριότεραι σύμμαχοι δυνάμεις μεταβίβασαν ημίν Δυτικήν Θράκην».
Το νόημα της σημερινής Επετείου είναι το χρέος μας να μη λησμονούμε την ιστορία μας και να αποτίουμε φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές της.”
Για το “αφοσιωμένος στο έργο του” συμφωνώ απόλυτα. Για το πόσο νηφάλιος, αυτοί που τον ξέρουν καλά, και γνωρίζουν την “κακή” του μεριά, φαντάζομαι θα διαφωνήσουν.
Ο “δημοσιοκάφρος” αυτός ανήκει στην συνομοταξία των “συμπολιτών” μας που ευαγγελίζονται το γνωστό ρητό της Άγκυρας “τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας”. Δεν εκπλήσσεται λοιπόν ουδείς εξ ημών με τις ανιστόρητες αμπελοφιλοσοφίες του …πράκτορα.
Τα βιβλία είναι για να τα διαβάζουμε, όχι για τα χρησιμοποιούμε για …αντίβαρο στην βιβλιοθήκη μας με αποτέλεσμα ποτέ να μην ανοίγουμε κανένα. Το διάβασμα, επίσης, ακονίζει και γυμνάζει την σκέψη μας. Ενίοτε δε βοηθάει στο να μας “ανοίγει” και το μυαλό, ώστε να μην “βλέπουμε” τον κόσμο με παρωπίδες όπως π.χ. τα γαϊδούρια. Για να βοηθήσω λοιπόν, παραθέτω την συνοπτική ιστορία της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της Δυτ. Θράκης με ιδιαίτερη έμφαση στην 14η Μαΐου και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της Κομοτηνής:
—
“Η 14η Μαΐου του 1920 μας υπενθυμίζει με τον καλύτερο τρόπο το απαράβατο δικαίωμα των λαών να δημιουργούν ελεύθερα την ιστορία τους και να επιλέγουν τον χαρακτήρα του πολιτισμού τους. Μας υπενθυμίζει ακόμη, το απαράβατο δικαίωμά τους στην ειρήνη και στα αγαθά της.
Μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στις 27 Νοεμβρίου 1919 υπογράφηκε η Συνθήκη του Νεϊγύ μεταξύ των νικητριών δυνάμεων και της Βουλγαρίας, σύμφωνα με την οποία, η Βουλγαρία υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων, στην παραίτησή της από όλα τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Δυτικής Θράκης και με την υποχρέωση να αναγνωρίσει εκ των προτέρων τις μεταγενέστερες αποφάσεις.Κάποτε όμως θα’ ρθει η 14η ΜΑΪΟΥ 1920. Η απελευθέρωση!
Η 9η Μεραρχία Σερρών, η οποία βρισκόταν στην κοιλάδα του Νέστου, με διοικητή τον Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη, θα καταλάβει τις διαβάσεις προς τη Βουλγαρία και θα συγκεντρωθεί στη Γκιουμουλτζίνα (Κομοτηνή).
Μια νηοπομπή, από είκοσι δύο φορτηγά πλοία, αποβιβάζει τη Μεραρχία Ξάνθης, με διοικητή το στρατηγό Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν, στο Δεδέ-Αγάτς. Γίνεται η υποστολή της γαλλικής σημαίας και η έπαρση της ελληνικής. Ο αστυνομικός διευθυντής Κ. Δανιήλ παραδίδει την πόλη. Άνθρωποι αγκαλιασμένοι παρελαύνουν μπροστά από τα σπίτια. Και θα παρελαύνουν εσαεί στις 14 Μαΐου. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Θράκη προσαρτάται οριστικά στην Ελλάδα.
Οι Θρακιώτες μαθαίνουν το πολυπόθητο γεγονός στις 30 Ιουλίου 1920 από το εξής τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου προς τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο της Θράκης: « Χαίρω μεγάλως αγγέλων υμίν ότι σήμερον εβδόμην επέτειον Συνθήκης Βουκουρεστίου υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μετά Τουρκίας, δι’ ης αι κυριότεραι σύμμαχοι δυνάμεις μεταβίβασαν ημίν Δυτικήν Θράκην».
Το νόημα της σημερινής Επετείου είναι το χρέος μας να μη λησμονούμε την ιστορία μας και να αποτίουμε φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές της.”
Για το “αφοσιωμένος στο έργο του” συμφωνώ απόλυτα. Για το πόσο νηφάλιος, αυτοί που τον ξέρουν καλά, και γνωρίζουν την “κακή” του μεριά, φαντάζομαι θα διαφωνήσουν.
Ο “δημοσιοκάφρος” αυτός ανήκει στην συνομοταξία των “συμπολιτών” μας που ευαγγελίζονται το γνωστό ρητό της Άγκυρας “τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας”. Δεν εκπλήσσεται λοιπόν ουδείς εξ ημών με τις ανιστόρητες αμπελοφιλοσοφίες του …πράκτορα.
Τα βιβλία είναι για να τα διαβάζουμε, όχι για τα χρησιμοποιούμε για …αντίβαρο στην βιβλιοθήκη μας με αποτέλεσμα ποτέ να μην ανοίγουμε κανένα. Το διάβασμα, επίσης, ακονίζει και γυμνάζει την σκέψη μας. Ενίοτε δε βοηθάει στο να μας “ανοίγει” και το μυαλό, ώστε να μην “βλέπουμε” τον κόσμο με παρωπίδες όπως π.χ. τα γαϊδούρια. Για να βοηθήσω λοιπόν, παραθέτω την συνοπτική ιστορία της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της Δυτ. Θράκης με ιδιαίτερη έμφαση στην 14η Μαΐου και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της Κομοτηνής:
—
“Η 14η Μαΐου του 1920 μας υπενθυμίζει με τον καλύτερο τρόπο το απαράβατο δικαίωμα των λαών να δημιουργούν ελεύθερα την ιστορία τους και να επιλέγουν τον χαρακτήρα του πολιτισμού τους. Μας υπενθυμίζει ακόμη, το απαράβατο δικαίωμά τους στην ειρήνη και στα αγαθά της.
Μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στις 27 Νοεμβρίου 1919 υπογράφηκε η Συνθήκη του Νεϊγύ μεταξύ των νικητριών δυνάμεων και της Βουλγαρίας, σύμφωνα με την οποία, η Βουλγαρία υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων, στην παραίτησή της από όλα τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Δυτικής Θράκης και με την υποχρέωση να αναγνωρίσει εκ των προτέρων τις μεταγενέστερες αποφάσεις.Κάποτε όμως θα’ ρθει η 14η ΜΑΪΟΥ 1920. Η απελευθέρωση!
Η 9η Μεραρχία Σερρών, η οποία βρισκόταν στην κοιλάδα του Νέστου, με διοικητή τον Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη, θα καταλάβει τις διαβάσεις προς τη Βουλγαρία και θα συγκεντρωθεί στη Γκιουμουλτζίνα (Κομοτηνή).
Μια νηοπομπή, από είκοσι δύο φορτηγά πλοία, αποβιβάζει τη Μεραρχία Ξάνθης, με διοικητή το στρατηγό Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν, στο Δεδέ-Αγάτς. Γίνεται η υποστολή της γαλλικής σημαίας και η έπαρση της ελληνικής. Ο αστυνομικός διευθυντής Κ. Δανιήλ παραδίδει την πόλη. Άνθρωποι αγκαλιασμένοι παρελαύνουν μπροστά από τα σπίτια. Και θα παρελαύνουν εσαεί στις 14 Μαΐου. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Θράκη προσαρτάται οριστικά στην Ελλάδα.
Οι Θρακιώτες μαθαίνουν το πολυπόθητο γεγονός στις 30 Ιουλίου 1920 από το εξής τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου προς τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο της Θράκης: « Χαίρω μεγάλως αγγέλων υμίν ότι σήμερον εβδόμην επέτειον Συνθήκης Βουκουρεστίου υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μετά Τουρκίας, δι’ ης αι κυριότεραι σύμμαχοι δυνάμεις μεταβίβασαν ημίν Δυτικήν Θράκην».
Το νόημα της σημερινής Επετείου είναι το χρέος μας να μη λησμονούμε την ιστορία μας και να αποτίουμε φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές της.”
6 Comments
Ο Ντεντέ πάντα νηφάλιος και αφοσιωμένος στο έργο του.
Ο Ντεντέ πάντα νηφάλιος και αφοσιωμένος στο έργο του.
Ο Ντεντέ πάντα νηφάλιος και αφοσιωμένος στο έργο του.
Για το “αφοσιωμένος στο έργο του” συμφωνώ απόλυτα. Για το πόσο νηφάλιος, αυτοί που τον ξέρουν καλά, και γνωρίζουν την “κακή” του μεριά, φαντάζομαι θα διαφωνήσουν.
Ο “δημοσιοκάφρος” αυτός ανήκει στην συνομοταξία των “συμπολιτών” μας που ευαγγελίζονται το γνωστό ρητό της Άγκυρας “τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας”. Δεν εκπλήσσεται λοιπόν ουδείς εξ ημών με τις ανιστόρητες αμπελοφιλοσοφίες του …πράκτορα.
Τα βιβλία είναι για να τα διαβάζουμε, όχι για τα χρησιμοποιούμε για …αντίβαρο στην βιβλιοθήκη μας με αποτέλεσμα ποτέ να μην ανοίγουμε κανένα. Το διάβασμα, επίσης, ακονίζει και γυμνάζει την σκέψη μας. Ενίοτε δε βοηθάει στο να μας “ανοίγει” και το μυαλό, ώστε να μην “βλέπουμε” τον κόσμο με παρωπίδες όπως π.χ. τα γαϊδούρια. Για να βοηθήσω λοιπόν, παραθέτω την συνοπτική ιστορία της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της Δυτ. Θράκης με ιδιαίτερη έμφαση στην 14η Μαΐου και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της Κομοτηνής:
—
“Η 14η Μαΐου του 1920 μας υπενθυμίζει με τον καλύτερο τρόπο το απαράβατο δικαίωμα των λαών να δημιουργούν ελεύθερα την ιστορία τους και να επιλέγουν τον χαρακτήρα του πολιτισμού τους.
Μας υπενθυμίζει ακόμη, το απαράβατο δικαίωμά τους στην ειρήνη και στα αγαθά της.
Μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στις 27 Νοεμβρίου 1919 υπογράφηκε η Συνθήκη του Νεϊγύ μεταξύ των νικητριών δυνάμεων και της Βουλγαρίας, σύμφωνα με την οποία, η Βουλγαρία υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων, στην παραίτησή της από όλα τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Δυτικής Θράκης και με την υποχρέωση να αναγνωρίσει εκ των προτέρων τις μεταγενέστερες αποφάσεις.Κάποτε όμως θα’ ρθει η 14η ΜΑΪΟΥ 1920. Η απελευθέρωση!
Η 9η Μεραρχία Σερρών, η οποία βρισκόταν στην κοιλάδα του Νέστου, με διοικητή τον Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη, θα καταλάβει τις διαβάσεις προς τη Βουλγαρία και θα συγκεντρωθεί στη Γκιουμουλτζίνα (Κομοτηνή).
Μια νηοπομπή, από είκοσι δύο φορτηγά πλοία, αποβιβάζει τη Μεραρχία Ξάνθης, με διοικητή το στρατηγό Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν, στο Δεδέ-Αγάτς. Γίνεται η υποστολή της γαλλικής σημαίας και η έπαρση της ελληνικής. Ο αστυνομικός διευθυντής Κ. Δανιήλ παραδίδει την πόλη. Άνθρωποι αγκαλιασμένοι παρελαύνουν μπροστά από τα σπίτια. Και θα παρελαύνουν εσαεί στις 14 Μαΐου. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Θράκη προσαρτάται οριστικά στην Ελλάδα.
Οι Θρακιώτες μαθαίνουν το πολυπόθητο γεγονός στις 30 Ιουλίου 1920 από το εξής τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου προς τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο της Θράκης: « Χαίρω μεγάλως αγγέλων υμίν ότι σήμερον εβδόμην επέτειον Συνθήκης Βουκουρεστίου υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μετά Τουρκίας, δι’ ης αι κυριότεραι σύμμαχοι δυνάμεις μεταβίβασαν ημίν Δυτικήν Θράκην».
Το νόημα της σημερινής Επετείου είναι το χρέος μας να μη λησμονούμε την ιστορία μας και να αποτίουμε φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές της.”
Πηγή: http://erkoradio.blogspot.com/2010/05/14.html
Για το “αφοσιωμένος στο έργο του” συμφωνώ απόλυτα. Για το πόσο νηφάλιος, αυτοί που τον ξέρουν καλά, και γνωρίζουν την “κακή” του μεριά, φαντάζομαι θα διαφωνήσουν.
Ο “δημοσιοκάφρος” αυτός ανήκει στην συνομοταξία των “συμπολιτών” μας που ευαγγελίζονται το γνωστό ρητό της Άγκυρας “τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας”. Δεν εκπλήσσεται λοιπόν ουδείς εξ ημών με τις ανιστόρητες αμπελοφιλοσοφίες του …πράκτορα.
Τα βιβλία είναι για να τα διαβάζουμε, όχι για τα χρησιμοποιούμε για …αντίβαρο στην βιβλιοθήκη μας με αποτέλεσμα ποτέ να μην ανοίγουμε κανένα. Το διάβασμα, επίσης, ακονίζει και γυμνάζει την σκέψη μας. Ενίοτε δε βοηθάει στο να μας “ανοίγει” και το μυαλό, ώστε να μην “βλέπουμε” τον κόσμο με παρωπίδες όπως π.χ. τα γαϊδούρια. Για να βοηθήσω λοιπόν, παραθέτω την συνοπτική ιστορία της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της Δυτ. Θράκης με ιδιαίτερη έμφαση στην 14η Μαΐου και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της Κομοτηνής:
—
“Η 14η Μαΐου του 1920 μας υπενθυμίζει με τον καλύτερο τρόπο το απαράβατο δικαίωμα των λαών να δημιουργούν ελεύθερα την ιστορία τους και να επιλέγουν τον χαρακτήρα του πολιτισμού τους.
Μας υπενθυμίζει ακόμη, το απαράβατο δικαίωμά τους στην ειρήνη και στα αγαθά της.
Μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στις 27 Νοεμβρίου 1919 υπογράφηκε η Συνθήκη του Νεϊγύ μεταξύ των νικητριών δυνάμεων και της Βουλγαρίας, σύμφωνα με την οποία, η Βουλγαρία υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων, στην παραίτησή της από όλα τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Δυτικής Θράκης και με την υποχρέωση να αναγνωρίσει εκ των προτέρων τις μεταγενέστερες αποφάσεις.Κάποτε όμως θα’ ρθει η 14η ΜΑΪΟΥ 1920. Η απελευθέρωση!
Η 9η Μεραρχία Σερρών, η οποία βρισκόταν στην κοιλάδα του Νέστου, με διοικητή τον Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη, θα καταλάβει τις διαβάσεις προς τη Βουλγαρία και θα συγκεντρωθεί στη Γκιουμουλτζίνα (Κομοτηνή).
Μια νηοπομπή, από είκοσι δύο φορτηγά πλοία, αποβιβάζει τη Μεραρχία Ξάνθης, με διοικητή το στρατηγό Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν, στο Δεδέ-Αγάτς. Γίνεται η υποστολή της γαλλικής σημαίας και η έπαρση της ελληνικής. Ο αστυνομικός διευθυντής Κ. Δανιήλ παραδίδει την πόλη. Άνθρωποι αγκαλιασμένοι παρελαύνουν μπροστά από τα σπίτια. Και θα παρελαύνουν εσαεί στις 14 Μαΐου. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Θράκη προσαρτάται οριστικά στην Ελλάδα.
Οι Θρακιώτες μαθαίνουν το πολυπόθητο γεγονός στις 30 Ιουλίου 1920 από το εξής τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου προς τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο της Θράκης: « Χαίρω μεγάλως αγγέλων υμίν ότι σήμερον εβδόμην επέτειον Συνθήκης Βουκουρεστίου υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μετά Τουρκίας, δι’ ης αι κυριότεραι σύμμαχοι δυνάμεις μεταβίβασαν ημίν Δυτικήν Θράκην».
Το νόημα της σημερινής Επετείου είναι το χρέος μας να μη λησμονούμε την ιστορία μας και να αποτίουμε φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές της.”
Πηγή: http://erkoradio.blogspot.com/2010/05/14.html
Για το “αφοσιωμένος στο έργο του” συμφωνώ απόλυτα. Για το πόσο νηφάλιος, αυτοί που τον ξέρουν καλά, και γνωρίζουν την “κακή” του μεριά, φαντάζομαι θα διαφωνήσουν.
Ο “δημοσιοκάφρος” αυτός ανήκει στην συνομοταξία των “συμπολιτών” μας που ευαγγελίζονται το γνωστό ρητό της Άγκυρας “τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας”. Δεν εκπλήσσεται λοιπόν ουδείς εξ ημών με τις ανιστόρητες αμπελοφιλοσοφίες του …πράκτορα.
Τα βιβλία είναι για να τα διαβάζουμε, όχι για τα χρησιμοποιούμε για …αντίβαρο στην βιβλιοθήκη μας με αποτέλεσμα ποτέ να μην ανοίγουμε κανένα. Το διάβασμα, επίσης, ακονίζει και γυμνάζει την σκέψη μας. Ενίοτε δε βοηθάει στο να μας “ανοίγει” και το μυαλό, ώστε να μην “βλέπουμε” τον κόσμο με παρωπίδες όπως π.χ. τα γαϊδούρια. Για να βοηθήσω λοιπόν, παραθέτω την συνοπτική ιστορία της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της Δυτ. Θράκης με ιδιαίτερη έμφαση στην 14η Μαΐου και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της Κομοτηνής:
—
“Η 14η Μαΐου του 1920 μας υπενθυμίζει με τον καλύτερο τρόπο το απαράβατο δικαίωμα των λαών να δημιουργούν ελεύθερα την ιστορία τους και να επιλέγουν τον χαρακτήρα του πολιτισμού τους.
Μας υπενθυμίζει ακόμη, το απαράβατο δικαίωμά τους στην ειρήνη και στα αγαθά της.
Μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στις 27 Νοεμβρίου 1919 υπογράφηκε η Συνθήκη του Νεϊγύ μεταξύ των νικητριών δυνάμεων και της Βουλγαρίας, σύμφωνα με την οποία, η Βουλγαρία υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων, στην παραίτησή της από όλα τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Δυτικής Θράκης και με την υποχρέωση να αναγνωρίσει εκ των προτέρων τις μεταγενέστερες αποφάσεις.Κάποτε όμως θα’ ρθει η 14η ΜΑΪΟΥ 1920. Η απελευθέρωση!
Η 9η Μεραρχία Σερρών, η οποία βρισκόταν στην κοιλάδα του Νέστου, με διοικητή τον Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη, θα καταλάβει τις διαβάσεις προς τη Βουλγαρία και θα συγκεντρωθεί στη Γκιουμουλτζίνα (Κομοτηνή).
Μια νηοπομπή, από είκοσι δύο φορτηγά πλοία, αποβιβάζει τη Μεραρχία Ξάνθης, με διοικητή το στρατηγό Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν, στο Δεδέ-Αγάτς. Γίνεται η υποστολή της γαλλικής σημαίας και η έπαρση της ελληνικής. Ο αστυνομικός διευθυντής Κ. Δανιήλ παραδίδει την πόλη. Άνθρωποι αγκαλιασμένοι παρελαύνουν μπροστά από τα σπίτια. Και θα παρελαύνουν εσαεί στις 14 Μαΐου. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Θράκη προσαρτάται οριστικά στην Ελλάδα.
Οι Θρακιώτες μαθαίνουν το πολυπόθητο γεγονός στις 30 Ιουλίου 1920 από το εξής τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου προς τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο της Θράκης: « Χαίρω μεγάλως αγγέλων υμίν ότι σήμερον εβδόμην επέτειον Συνθήκης Βουκουρεστίου υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μετά Τουρκίας, δι’ ης αι κυριότεραι σύμμαχοι δυνάμεις μεταβίβασαν ημίν Δυτικήν Θράκην».
Το νόημα της σημερινής Επετείου είναι το χρέος μας να μη λησμονούμε την ιστορία μας και να αποτίουμε φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές της.”
Πηγή: http://erkoradio.blogspot.com/2010/05/14.html