Όταν λέμε μειονότητα στην Δυτική Θράκη, το μυαλό όλων πηγαίνει στην Τουρκομουσουλμανική Μειονότητα Δυτικής Θράκης. Έτσι δεν είναι;
Γιατί όμως λέμε «Μειονότητα» και όχι «Τουρκική Μειονότητα»; Μήπως επειδή ακόμη απαγορεύεται επίσημα στην Δυτική Θράκη η λέξη «Τούρκος»; Ας υποθέσουμε ότι έτσι είναι. Είναι δυνατόν να απαγορεύσεις την χρήση μιας λέξης επίσημα. Είναι δυνατόν να αλλάξεις έτσι την εθνικότητα ενός ανθρώπου; Φυσικά όχι. Είναι δυνατόν να βασανίζεις τον άνθρωπο λόγω της εθνικότητάς του, της θρησκείας του, της γλώσσας του, του διαφορετικού πολιτισμού του και της φιλοσοφίας της ζωής του; Ναι, είναι δυνατόν. Θέλετε παράδειγμα;
Η τουρκική μειονότητα Δυτικής Θράκης!
Δεν είναι δυνατόν να περιγράψει και να μεταφέρει κανείς γραπτώς τα βάσανα που έχουν υποστεί αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι ζουν σε αυτά τα εδάφη εδώ και αιώνες, λόγω της διαφορετικότητάς τους.
… Ξέρετε ποια είναι η θλιβερή και τρομακτική πλευρά της υπόθεσης; Το να κάνουν την ίδια την μειονότητα να υποχωρήσει από αρκετά μειονοτικά δικαιώματά της.
Ας προσπαθήσω με κάποια παραδείγματα να εξηγήσω τι εννοώ.
… Λόγω της αύξησης τα τελευταία χρόνια των δηλώσεων και των απόψεων περί κλεισίματος της ΕΠΑΘ, το κράτος πήρε την απόφαση να σταματήσει του χρόνου την λειτουργία της βασιζόμενο στην θέση «η απαίτηση της μειονότητας είναι να κλείσει η ΕΠΑΘ». Αυτήν την στιγμή ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα η ερώτηση «έγινε άραγε κάποιο λάθος;». Ήρθε στην επικαιρότητα διότι από την απαίτηση της μειονότητας που ήταν «Να κλείσει η ΕΠΑΘ, στην θέση της να λειτουργήσει μια παιδαγωγική σχολή στην οποία θα φοιτούν μόνο φοιτητές της μειονότητας και θα εκπαιδεύονται δάσκαλοι οι οποίοι αφού αποφοιτήσουν θα υπηρετήσουν στα μειονοτικά δημοτικά», το κράτος με τσιμπίδα πήρε μόνο την λέξη «να κλείσει», και έτσι έκλεισε την ΕΠΑΘ.
… Οι βακουφικές περιουσίες παραχωρήθηκαν στην διάθεση των διορισμένων ανθρώπων. Αυτά τα άτομα που έχουν διοριστεί από το κράτος είναι μέλη αυτής της μειονότητας. Όλες οι αποφάσεις που παίρνουν αυτοί οι άνθρωποι λανσάρονται ως «αποφάσεις που έχουν λάβει οι άνθρωποι της μειονότητας». Είναι αυτό σωστό στα χαρτιά; Ναι είναι σωστό!
Ας έρθουμε στο θέμα των σχολείων που θα κλείσουν. 34 «αυτόνομα και ειδικά» μειονοτικά δημοτικά βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο να κλείσουν. Αφού αυτά τα σχολεία είναι «ειδικά και αυτόνομα», πως μπορεί το κράτος να τα κλείσει; Εδώ βρίσκεται άλλωστε το κρίσιμο σημείο της υπόθεσης.
Τα οικόπεδα και τα κτίρια (κάποια από αυτά) αυτών των σχολείων είναι βακουφική περιουσία. Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στο κράτος. Το κράτος πληρώνει και τους μισθούς όλων των δασκάλων. Το κράτος αναλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα έξοδα αυτών των σχολείων. Εν ολίγοις, το κράτος πληρώνει όλα τα λειτουργικά έξοδα ενός σχολείου. Θα πείτε όμως ότι, σύμφωνα με την Συνθήκη της Λοζάνης και τις άλλες διμερείς συνθήκες, η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να πραγματοποιήσει όλες αυτές τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Είναι σωστό. Όμως, τι να πει κανείς για τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες των εφορευτικών επιτροπών που πήραν από τα χέρια τους;
Πως φτάσαμε όμως σε αυτήν την κατάσταση; Είναι μόνο αποτέλεσμα των καταπιέσεων; Ναι, οι καταπιέσεις έχουν παίξει αρκετά μεγάλο ρόλο. Δεν πρέπει όμως να παραλείψουμε το γεγονός ότι η μειονότητα έμεινε θεατής σε όλες τις εξελίξεις και συνήθισε στο τζάμπα.
Τελικά, αυτά τα 34 σχολεία που αναφέρθηκαν μετά από διάφορες μανούβρες θα κλείσουν και το θέμα αυτό θα ξεχαστεί, όπως ακριβώς ξεχάστηκε και το θέμα των νηπιαγωγείων!
Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι το κράτος, όπως ανταποκρίθηκε με νηπιαγωγεία που παρέχουν εκπαίδευση μόνο στην ελληνική στην απαίτηση της μειονότητας για δίγλωσσα νηπιαγωγεία, δεν θα ανταποκριθεί με κρατικά σχολεία στην απαίτηση της μειονότητας για μειονοτικά σχολεία;
Ο αγώνας που δίνεται για την εθνική ταυτότητα αυτήν την στιγμή έχει περιοριστεί μόνο με τον νομικό αγώνα που δίνουν η Τουρκική Ένωση Ξάνθης και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τούρκων Γυναικών του νομού Ροδόπης.
… Να μην υπάρξει η λέξη «Τούρκος» ή «Τουρκικός» και ας υπάρξει οποιαδήποτε άλλη λέξη! Είναι γνωστό ότι από το 1983 έως τώρα έχουν ιδρυθεί πάνω από 100 σύλλογοι με το όνομα «μειονοτικός, μουσουλμανικός κλπ». Θα μου πείτε, ποιος είναι ο σκοπός; Να φας σταφύλια ή να δείρεις τον αμπελουργό; (σ.σ. τουρκική παροιμία) Αν υπάρχουν κάποιοι που ισχυρίζονται ότι οι Τούρκοι τρώνε σταφύλια (σ.σ. εννοεί επωφελούνται) από αυτό το σύστημα της οργάνωσης, τότε βγάζω το καπέλο μου. Υπάρχει κανείς που ισχυρίζεται τέτοιο πράγμα; Σαφέστατα δε μπορεί να αγνοήσει κανείς τις προσφορές αυτών των συλλόγων στην κοινωνία! Υπάρχει όμως αυτό το αλλά…
Εγώ πιστεύω ότι αυτό το σύστημα μας έκανε να χάσουμε περισσότερα σε σύγκριση με εκείνα που κερδίσαμε.
Σαν αποτέλεσμα, η μειονότητα εξαναγκάστηκε να παραχωρήσει με τα ίδια της τα χέρια αρκετά βασικά δικαιώματα όπως εθνική ταυτότητα, ελευθερία οργάνωσης, βακούφια, μειονοτικά σχολεία που θα κλείσουν, νηπιαγωγεία, ΕΠΑΘ κ.α.
Το να παραμένουν θεατές και να εγκρίνουν με την σιωπή τους αυτές τις εξελίξεις οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης, φοβάμαι πως θα μας κάνουν στο σύντομο μέλλον να λέμε ότι κάποτε εδώ υπήρχαν σχολεία, τζαμιά, σύλλογοι, Τουρκική Ένωση, έρχονταν δάσκαλοι και βιβλία από την Τουρκία, κάποτε σε αυτά τα σχολεία διδάσκονταν τα Τουρκικά, Κοράνι, θρησκευτικά, εδώ υπήρχε Οθωμανική γέφυρα, νεκροταφείο, εδώ βρίσκονταν τα βακούφιά μας.
Δε μπορώ να μην αναρωτηθώ προς τα πού πηγαίνει η μειονότητα βλέποντας αυτές τις ανησυχητικές εξελίξεις. Πράγματι, προς τα πού πηγαίνει η μειονότητα;
Σχόλιο : Η λύση αν τόσο ανησυχείτε, είναι να πείτε τον κύριο Σάρνιτς να πληρώσει και άλλους πράκτορες να ¨νοιάζονται για την Θράκη¨. Κάτι θα έχετε ακούσει φαντάζομαι….
