Ελλάδα και Ευρώπη όμηροι περιφρονητών της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης
Όποιος έχει απηυδήσει από τα στερεοτυπικά σύνδρομα σύγχρονου αφελληνισμού που κυριαρχούν στην Πολιτική, την Παιδεία και τη Δημοσιογραφία και τείνουν να δικαιώσουν τη θέση του Γερμανού μισέλληνα Φαλμεράιερ ότι ”στις φλέβες του Χριστιανικού πληθυσμού της Ελλάδας, δε ρέει ούτε μια σταγόνα γνήσιου και καθαρού αίματος των (αρχαίων) Ελλήνων”, ας μην βιάζεται να θρηνήσει τον Ελληνισμό θεωρώντας πως είναι χαμένος στο ιστορικό παρελθόν μας.
Ας μην φτάσει να κλαυθμηρίζει μοιρολατρικά τον στίχο του Διονύσιου Σολωμού ”Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις” (”Ύμνος εις την Ελευθερίαν”) αναπολώντας τις εποχές όπου ήταν θρονιασμένα στις καρδιές των Ελλήνων ο πατριωτισμός και η φιλοδοξία τους να ”χτίσουν” για τις άλλες γενιές μια Ελλάδα ”αντάξια των αθανάτων προγόνων”.
Ας μην αφήσει την ψυχή του θλιμμένη μέχρι θανάτου στη σκέψη ότι το ”Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει” έχει όριο λήξης και αυτό εξαιτίας μας. Τίποτα από αυτά ας μην κάνει, όσο υπάρχουν ακόμα Έλληνες εντός και εκτός των συνόρων που διαπνέονται από φιλοπατρία και αποδεικνύουν καθημερινά ότι Ελλάδα χωρίς αυταπάρνηση και άδολο πατριωτισμό δεν νοείται.
Όπως δεν νοείται να μετατρέπεται αυτή σε κομπάρσο του κομματισμού και των ξένων συμφερόντων (κάθε μορφής και προέλευσης) που απομυζούν τους χυμούς της και αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία της. Αλλοιώνουν την ηθική και αξιακή της υπόσταση, μέχρι να την αφελληνίσουν.
Όσο υπάρχουν ”Φύλακες των Θερμοπυλών” και μένουν οι Έλληνες ενωμένοι σε ένα σώμα και μια ψυχή μπροστά στον εθνικό κίνδυνο, τίποτα από τα παραπάνω δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει σ’ αυτή τη γη. Στην ευλογημένη γη των προγόνων μας, προέκταση της οποίας είναι η Κύπρος και οι αλησμόνητες Πατρίδες του Ελληνισμού.
”[…] Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα/ Κακιά σκουριά δεν πιάνει/Μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού/και στ’ αγεριού το πόδι…” , τραγουδούν ο Μίκης με τον Ρίτσο χρόνια τώρα με τη βεβαιότητα πως η Ελλάδα δεν θα πάψει να εκφράζει στους αιώνες το ιδανικό της ηθικής ανωτερότητας και της πνευματικής υπεροχής έναντι του ιδανικού της υλικής δύναμης, της βίας και της ωμής κατάκτησης των εχθρών μας.
Η Ελλάδα αγωνίστηκε διαχρονικά για την ελευθερία τη δική της και των άλλων. Για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία. Αγαθά τα οποία στερούνται πολλοί Έλληνες αυτήν τη στιγμή έξω από τα σύνορά της.
Αγαθά που ονειρεύονται να γευτούν ψυχές ιδιαίτερες οι οποίες πάλλονται από χαρά και συγκίνηση στο άκουσμα και μόνο των λέξεων ”πατρίδα”, ”δημοκρατία” και ”ελευθερία”. Εννοιών με ιδιαίτερη αξία στο άνυδρο έδαφος της Βορείου Ηπείρου, για παράδειγμα, που στερεί από τους Έλληνες κατοίκους της τα βασικά ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματά τους.
Παρ’ όλα αυτά, η υπομονή, η πίστη και ο ζήλος τους για την προσφορά στην μάνα-πατρίδα με αφήνει εκστατική. Κι αυτό γιατί η απουσία χρόνια ολόκληρα από τον τόπο τους της θεοδώρητης ελευθερίας — αντί να τους κάνει μίζερους και μνησίκακους για εκείνους που τους τη στερούσαν — τους έκανε ανεκτικούς, συγχωρητικούς, γεμάτους αγάπη για τη γη των πατέρων τους και ζήλο για την υπεράσπιση των συμφερόντων της μικρής τους πατρίδας.
Ζήλο και αποφασιστικότητα για την υπεράσπιση των συμφερόντων και της Μεγάλης πατρίδας τους, της Ελλάδας, που φαίνεται να αντιμετωπίζει υπόγειο πόλεμο από ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες υπονομεύουν τα εθνικά της συμφέροντα στη Βόρεια Ήπειρο επιτρέποντας στην αλβανική ηγεσία να υψώσει ανάστημα παρανομίας παρατείνοντας τη φυλάκιση του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη.
Και αυτό φαίνεται να τραυματίζει όχι μόνο το κύρος της Ελλάδας (από τη στιγμή που δεν άσκησε κανέναν επηρεασμό στους Ευρωπαίους εταίρους της με τις απανωτές παρεμβάσεις της υπέρ της απελευθέρωσής του), αλλά και το κύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία κατέστη όμηρος (προς χάριν του Ράμα και Ευρωπαίων φίλων του), με αποτέλεσμα να διασύρονται οι αρχές της περί δημοκρατίας, δικαιοσύνης και προστασίας των εθνικών μειονοτήτων.
Ως φαίνεται για κάποιους ισχυρούς στην Ευρώπη δεν είναι αδίκημα και ανυπέρβλητο εμπόδιο για την είσοδο στην ευρωπαϊκή οικογένεια η παραβίαση από υποψήφια χώρα των θεμελιωδών αρχών του κράτους δικαίου και ο μη σεβασμός των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων πολιτών της.
Και αυτό, περιέργως, βρίσκει σύμφωνους Έλληνες πολιτικούς της Αξιωματικής αντιπολίτευσης (βλ πρώην ΥΠΕΞ Νίκο Ξυδάκη), οι οποίοι συντάσσονται με τον ανθέλληνα Ράμα με τη δικαιολογία ότι ”η ιστορία του δημάρχου Χειμάρρας είναι σκοτεινή”. Ίσως το ίδιο ”σκοτεινή” με εκείνην του ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα…
Ο χρόνος και η καλοπέραση, τα μεγαλεία, τα πλούτη και οι πολιτικές καριέρες που ”χτίστηκαν” πάνω στην ιστορία του Πολυτεχνείου σκλήρυναν προφανώς την καρδιά κάποιων ”Προοδευτικών” σε βαθμό να ξεχάσουν τη λαχτάρα για λευτεριά. Αυτήν που σιγόβραζε μισό αιώνα στα στήθη των Βορειοηπειρωτών αδελφών μας στα χρόνια του Χότζα, όπου ”όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά”.
Να ξεχάσουν, προπάντων, το πάθος για διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε πλαίσιο Δημοκρατίας. Έτσι δίνουν αψήφιστα ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλβανό νταή πρωθυπουργό και τη χρηματοδότηση των Τυράννων από την ΕΕ.
Μικρόψυχοι και υπερόπτες, ξένοι σε ο,τιδήποτε πατριωτικό, ανιδιοτελές και θυσιαστικό βίωμα, όπως αυτά που πλαισιώνουν την καθημερινότητα των Βορειοηπειρωτών, οι οποίοι αρνούνται να λυγίσουν κάτω απ’ την πίεση του ψευδεπίγραφα δημοκρατικού καθεστώτος Ράμα.
Του καθεστώτος που, χρησιμοποιώντας μεθόδους του Αλβανού δικτάτορα Ενβέρ Χότζα, έχει σαν στόχο την υφαρπαγή των περιουσιών των Ελλήνων ομογενών μέσω του νόμου για… επενδύσεις και του σχεδίου απαλλοτριώσεων για οικονομική αφαίμαξη των ομογενών μας και εξαναγκασμό τους σε εγκατάλειψη των εστιών τους, με αποτέλεσμα την δημογραφική αλλοίωση και τον αφελληνισμό της Βορείου Ηπείρου.
Προς επίσπευση του τελευταίου (για την αποτροπή του οποίου αγωνίστηκε επί χρόνια ο επικεφαλής της τοπικής ΟΜΟΝΟΙΑΣ Χειμάρρας έγκλειστος στις φυλακές δήμαρχός της Φρέντι Μπελέρης) έσπευσε τελευταία να δώσει χείρα βοήθειας στον Ράμα (πέρα απ’ την Ιταλίδα πρωθυπουργό και τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, που επισκέφθηκαν την Αλβανία και είχαν επαφές μαζί του) ο πρόεδρος της Κροατίας υιοθετώντας με θράσος την ανυπόστατη κατηγορία του Αλβανού πρωθυπουργού για άσκηση πίεσης από την Ελλάδα στο αλβανικό δικαστικό σύστημα, με αφορμή της φυλάκιση του Φρέντι Μπελέρη.
Θα μου πείτε πως ο Ζόραν Μιλάνοβιτς ήταν ”φορτισμένος” απ’ την προσωρινή προφυλάκιση συμπατριωτών του χούλιγκανς της Ντιναμό Ζάγκρεμπ για τα αιματηρά γεγονότα στην Νέα Φιλαδέλφεια που είχαν κατάληξη τη δολοφονία του 29/χρονου Μιχάλη Κατσουρή. Ωστόσο, η ευθεία παρέμβασή του στο έργο της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα (κράτους- μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης), όπως και η προσβολή των θεσμών της χώρας μας ήταν ανεπίτρεπτη.
Επιπλέον, έκανε κάτι ευτελές που δεν ξανάγινε ποτέ σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων χωρών. Για να μας εκδικηθεί για την προφυλάκιση συμπατριωτών του, συμπαρατάχθηκε με τον Αλβανό πρωθυπουργό για ένα θέμα μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος για την Ελληνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου. Συμπεριφορά αχαρακτήριστη και ανθελληνική.
Τονίζω ιδιαίτερα το τελευταίο, γιατί — από τη μεριά μας — δείξαμε ότι ”ισοφαρίσαμε” την προσβολή του Κροάτη προέδρου με τα μετρημένα λόγια του πρωθυπουργού της χώρας του Αντρέι Πλένκοβιτς (τα οποία δεν αναιρούν ξεκάθαρα, όμως, την ουσία των κατηγοριών Μιλάνοβιτς)..
Έτσι, σε απάντηση της χαμηλών τόνων στάσης μας, ήρθε η χοληφόρα και επιθετική δήλωση του τελευταίου κατά της Ελλάδας και της Δικαιοσύνης της, τη στιγμή που η Αλβανία (της οποίας κατέστη αυτόκλητος συνήγορος) καταπάτησε κατάφωρα τη Δημοκρατία και το Δίκαιο σε βάρος εκλεγμένου δημάρχου της Ελληνικής Μειονότητας Βορείου Ηπείρου
Με δεδομένα αυτά, νομίζω ότι θα πρέπει να αναθεωρήσουμε εν μέρει την πολιτική μας στα Δυτικά Βαλκάνια γιατί με το… ”ΝΑΙ σε όλα”, δώσαμε το δικαίωμα ως Ελλάδα σε ”ουτιδανούς” γείτονες να μας φέρονται με απαξία θεωρώντας μας δεδομένους υποστηρικτές της ευρωπαϊκής προοπτικής τους ή της ομαλής εταιρικής συνεργασίας μας στους κόλπους της Ενωμένης Ευρώπης.
Πέρα απ’ αυτό, θα πρέπει να μας προβληματίσει το γεγονός ότι η Ε.Ε — παρά τις συστάσεις της προς τον Ράμα στο θέμα αποφυλάκισης του Φρέντι Μπελέρη (συστάσεις για το θεαθήναι, όπως αποδείχθηκε, αφού συνεχίζει να χρηματοδοτεί την Αλβανία ως υποψήφια για ένταξη χώρα κόβοντας μόνο τα κονδύλια στο θέμα καταπολέμησης της διαφθοράς) — μας ”άδειασε” στην ουσία επανειλημμένα.
Μας άδειασε στο θέμα Μπελέρη κι ας το χωνέψουμε. Ας μην κάνουμε τα πικρά γλυκά μεταθέτοντας τη συζήτηση στον… ”πρωταγωνιστικό ρόλο της Ελλάδας” λόγω της παρουσίας στην Αθήνα ηγετών των Δυτικών Βαλκανίων σε μια δύσκολη όντως συγκυρία, όπου ο πόλεμος στην Ουκρανία δίνει αφορμή για περιφερειακές διενέξεις.
Μας άδειασε η Ε.Ε από τη στιγμή που δεν τελεσφόρησαν οι απανωτές παρεμβάσεις μας για αποφυλάκιση του νεοεκλεγέντα δημάρχου Χειμάρρας και, επιπλέον, έκανε τα στραβά μάτια (ως φαίνεται) στις μυστικές διεργασίες μέλους της (βλ. Ιταλία) — με βάση τις αποκαλύψεις για συναντήσεις Μελόνι-Μπλερ-Ράμα σε αλβανικό έδαφος — σε βάρος, πολύ πιθανόν, των ελληνικών συμφερόντων στο Ιόνιο και την Αλβανία…
