Βλέποντας την μεγάλη εικόνα στον καβγά ανάμεσα στην κοινότητα Γκιουλέν και το ΑΚΡ σήμερα, εγώ ένα πράμα βλέπω : ¨φόβο¨
Εάν σήμερα κάνουμε ένα βήμα πίσω και αντικρύσουμε την σύγκρουση ανάμεσα στην κοινότητα Γκιουλέν και το ΑΚΡ, θα δείτε ότι βρίσκεστε αντιμέτωποι με έναν πολύ γνώριμο καβγά.
Εάν θέλετε ας ρίξουμε μια γενική ματιά στην εικόνα των πολιτικών κρατούμενων που βρίσκονται εν έτει 2013 σε φυλακές όλης της χώρας. Σε αυτούς την πλειοψηφία αυτών που γεμίζουν τις φυλακές κατέχουν οι πολιτικοί κρατούμενοι-Κούρδοι. Ένα τμήμα τους προέρχεται από το ΠΚΚ και οι περισσότεροι είναι που παραμένουν κρατούμενοι ενώ δικάζονται στις υποθέσεις σχετικά με το KCK. Αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη έκπληξη του τελευταίου διαστήματος στις φυλακές είναι οι στρατιωτικοί ¨φιλοξενούμενοι¨. Είτε είναι από την υπόθεση Εργκενέκον, είτε από την υπόθεση της 28/2, είτε από το ¨υπόμνημα διαδικτύου¨, πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία της Τουρκίας τόσοι πολλοί στρατιωτικοί διαβάζουν αυτό το άρθρο μέσα από την φυλακή.
Οι δημοσιογράφοι πάντοτε αποτελούν για το κράτος ¨ιδιαίτερα ύποπτα άτομα¨, αλλά ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλος ο αριθμός τους στις φυλακές. Και είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, καθώς μιλάμε για ένα παγκόσμιο ρεκόρ παρανομίας.
Φυσικά και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι αναγνωριζόμενες ως ¨αριστερές οργανώσεις¨, αποτελούν το εκ των ουκ άνευ των Τουρκικών φυλακών. Σε αυτή την λίστα μπορούμε να προσθέσουμε και τον Χανεφί Αβτζί που βρίσκεται στην φυλακή για άγνωστο λόγο.
Ακούμε πως κατά τις επόμενες μέρες ετοιμάζεται λίστα με 1000 υπόπτους που μετείχαν στα γεγονότα του πάρκου Γκεζί, οι οποίοι θα ριχθούν στις φυλακές.
Στην Τουρκία ποτέ δεν λείπουν από τις φυλακές οι πολιτικοί κρατούμενοι. Ποτέ δεν έλειψαν.
Στις περιόδους των πραξικοπημάτων, αριστεροί-δεξιοί, όλοι όσοι εμπλεκόταν στην πολιτική πέρασαν από την φυλακή. Στην Τουρκία αριστεροί-δεξιοί, θρησκευόμενοι και άθεοι, όσοι ήταν στην πολιτική, όλοι γνώρισαν την φυλακή.
Η Τουρκία από τον πρωθυπουργό μέχρι τον φοιτητή της, χωρίς καμμία διάκριση, με πρόσχημα την κρατική ασφάλεια δεν δίστασε να τους βάζει να σπαρταρούν στην αγχόνη. Το κράτος πρώτα τους κρέμασε και μετά τους αγκάλιασε. Τους έκανε και τάφους-μνημεία.
Στην περιοχή αυτή το πνεύμα των καιρών αποτελεί το δηλητήριο της πολιτικής
Όταν κοιτάξετε υπό αυτό το πλαίσιο, βλέπετε πως στην Τουρκία υπάρχει ένα ιδιαίτερα αιματηρό και ιστορικά βαρύ τίμημα για αυτόν που κάνει πολιτική, που σκέφτεται και είναι διανοούμενος. Όποιος παίρνει το κράτος , πρώτη του δουλειά είναι να γεμίσει τις φυλακές με αυτούς που έχει απέναντι του ως αντιπολίτευση. Σε αυτή την δημοκρατία της ισχύος, όποιος καταλαμβάνει το κράτος , προτιμά να διασφαλίσει τον εαυτό του γεμίζοντας τις φυλακές με τους εναντιόφρονες. Καταφεύγει στην εύκολη λύση.
Εκφοβισμένοι από τους φόβους τους, επιχειρούν έτσι να σωθούν. Πρωταγωνιστής στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας είναι ο φόβος. Κοιτάξτε γύρω σας και θα δείτε πως όλοι φοβούνται από όλους. Όλοι είναι σίγουροι πως αν ο διαφορετικά σκεπτόμενος πολιτικά πάρει την εξουσία θα ακολουθήσει ένα πολιτικό ξεκαθάρισμα που με την χρήση της κρατικής ισχύος μπορεί να φτάσει ως την φυλακή. Και παρατηρώντας το τι γινόταν στις φυλακές κατά την πολιτική μας ιστορία, πραγματικά δεν έχουν άδικο.
…………
Στην Τουρκία 11 χρόνια τώρα έγιναν αρκετά βήματα εκδημοκρατισμού, την στρατιωτική κηδεμονία και τους σχετικούς φόβους τους νίκησαν, αλλά αντί να απομακρύνουν πάνω από την Τουρκία αυτό το σύννεφο του φόβου, προτίμησαν να το χρησιμοποιήσουν για τα συμφέροντα τους.
Παρά το ότι είχαν τις δυνατότητες, δεν έκαναν βήματα για να μας διασώσουν από τους φόβους. Έκαναν ότι είχαν κάνει δηλαδή και οι στρατιωτικοί αλλά και οι αριστεροί ή δεξιοί πολιτικοί…
Μάλιστα αυτοί που μέχρι χτες ήταν αυτοί που τους χρησιμοποιούσαν για να φοβίσουν άλλους, τώρα έγιναν ο δικός τους φόβος.
Να σας πω κάτι : Μακροπρόθεσμα δεν έχει καμμία σημασία το ποιος θα κερδίσει και το ποιος θα χάσει στο τέλος αυτού του καβγά.
Διότι μέχρι να ηττηθούν αυτοί οι φόβοι, αυτοί οι καβγάδες δεν θα τελειώσουν ποτέ.
Και οι φυλακές της Τουρκίας δεν θα αδειάσουν ποτέ.
Τζουνέιτ Οζντεμίρ
Εφ. Ραντικάλ 27/11/2013
Σχ : Τώρα τελευταία και άλλες…γειτονικές χώρες της Τουρκίας αρχίζουν να ακολουθούν τον ίδιο δρόμο για τους πολιτικούς τους αντιπάλους…Ιδιαίτερα αν αυτοί θίγουν τον ¨περιούσιο¨ λαό…
