Το Νεβρόζ στο Ντιγιαρμπακίρ και η στρατιωτική ηγεμονία
Το Κουρδικό πρόβλημα και ο μιλιταρισμός είναι σαν ¨αντίδοτο το ένα του άλλου¨. Εάν επιθυμείτε λύση στο κουρδικό είναι ανάγκη να αντιμετωπίσετε και τον μιλιταρισμό.
Το Ντιγιαρμπακίρ ετοιμάζεται για το Νεβρόζ. Το Ντιγιαρμπακίρ ετοιμάζεται να αναδείξει τον εαυτό του σε μια εποχή που γίνεται προσπάθεια το κουρδικό να το κρύψουν κάτω από το χαλί. Το Ντιγιαρμπακίρ είναι μια πόλη σύμβολο των πόνων και των αιτημάτων για ελευθερία. Οι Κούρδοι αυτήν τη Κυριακή θα εκφράσουν ξανά τα πολιτικά τους αιτήματα. Εκατοντάδες Κούρδοι πολιτικοί ως αποτέλεσμα της παραδοσιακής πολιτικής του καθεστώτος και του μιλιταρισμού, βρίσκονται στην φυλακή. Νέες κουβέντες για το θέμα της μητρικής γλώσσας δεν λέγονται, και νέες ιδέες δεν παράγονται. Στον κόσμο του Ντιγιαρμπακίρ υπάρχει η αντίληψη πως μετά τις εκλογές το κουρδικό θέμα εξοβελίστηκε.
Η δεκαετία του 90 ήταν μια από τις περιόδους που είχε κορυφωθεί η στρατιωτική ηγεμονία πάνω στην πολιτική. Η τάση των κυρίαρχων δυνάμεων να καταπνίξουν τα κουρδικά αιτήματα για ελευθερία, διασφάλισε ένα απεριόριστο πεδίο δράσης για τους στρατιωτικούς.
Καιρός για αντιμετώπιση του μιλιταρισμού
Η Τουρκία πορεύεται προς τις εκλογές σε μια από τις πιο κρίσιμες αναμετρήσεις της με την ¨στρατιωτική ηγεμονία¨. Ένα από τα κύρια στοιχεία της στρατιωτικής ηγεμονίας ήταν αυτά που γίνονταν σε βάρος των Κούρδων. Οι πραξικοπηματίες και τα μέλη της Εργκενέκον τις περισσότερες φρικαλεότητες τις έκαναν καταπνίγοντας τα αιτήματα των Κούρδων. Αποκαλύφθηκε ότι η σφαγή στον εκδοτικό οίκο Ζιρβέ της Μαλάτιας αποτελούσε τμήμα ενός συλλογικού πραξικοπήματος. Ήταν φανερό πως αυτό το περιστατικό δεν ήταν αποτέλεσμα πράξεων των πέντε ¨ανόητων¨ παιδιών. Θέλησαν όμως να το παρουσιάσουν έτσι. Και το έκαναν για 4 χρόνια. Εάν συνεχιστεί αυτή η αναμέτρηση με τον μιλιταρισμό, τότε η δίκη για την δολοφονία του Χραντ Ντινκ θα αποτελέσει ένα από τα πιο σημαντικά στάδια της.
Το κόμμα ΑΚΠ, Κούρδοι και το κόμμα CHP
Το κατά πόσο ένα κόμμα είναι φιλολαϊκό, ανανεωτικό και υπέρ των ελευθεριών, μπορεί να το αντιληφθεί από την στάση του έναντι του κουρδικού θέματος και του μιλιταρισμού. Το Κουρδικό πρόβλημα και ο μιλιταρισμός είναι σαν ¨αντίδοτο το ένα του άλλου¨. Εάν επιθυμείτε λύση στο κουρδικό είναι ανάγκη να αντιμετωπίσετε και τον μιλιταρισμό. Τα δύο αυτά θέματα πάντοτε προχωρούσαν μέσα σε μια διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Το κόμμα ΑΚΠ τους τελευταίους μήνες δίνει μια εικόνα απομάκρυνσης από την παρελθούσα απόδοση του. Ενώ βλέπουμε το κόμμα CHP να κάνει ενδιαφέροντα ανοίγματα. Έκπληξη προκάλεσε ότι το κόμμα ΑΚΠ υιοθέτησε μια καθεστωτική συμπεριφορά απέναντι στο σχέδιο για την θητεία του CHP. Και ενώ το κόμμα CHP (υπό την επίδραση της στάσης του στην υπόθεση Εργκενέκον) παίρνει ρίσκα με βήματα που προκαλούνε έκπληξη, βλέπουμε ότι το κόμμα ΑΚΠ δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψην του αυτά τα βήματα.
Ματιά για λύση στο Ντιγιαρμπακίρ
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αύριο θα βγούνε στην πλατεία ζητώντας ¨λύσεις¨. Θα εκδηλώσουν την υποστήριξη τους στους Κούρδους πολιτικούς που ρίχθηκαν στις φυλακές με την δικαιολογία να σωθούνε οι ¨καλοί Κούρδοι¨ από τους ¨κακούς Κούρδους¨. Αν κοιτάξετε το Ντιγιαρμπακίρ με φιλική ματιά μπορείτε να ανιχνεύσετε την ειρήνη. Αν το δείτε με αρνητική σκοπιά, τότε τα ¨στρατιωτικά μέτρα¨ και οι μιλιταριστικές προσεγγίσεις σας φαίνονται συμπαθητικές. Η διοίκηση του ΑΚΠ μετά από την επιτυχία του στο δημοψήφισμα και υπό την επίδραση των δημοσκοπήσεων έχει υποπέσει σε εφησυχασμό. Έχει την ψυχολογία πως « Εφόσον δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από εμάς, δεν υπάρχει ανάγκη να πάρουμε περισσότερα ρίσκα ζορίζοντας περαιτέρω το κατεστημένο».
Όμως μια από τις ισχυρές συνιστώσες που έφεραν τον Ταγίπ Ερντογάν έως σήμερα ήταν η σταθερή του στάση απέναντι στο κατεστημένο και στον μιλιταρισμό, η με τα δικά του λόγια ¨όρθια στάση¨ . Η κοινωνία συνδέθηκε συναισθηματικά με αυτήν του την ενεργητικότητα. Την οποία όμως τις τελευταίες μέρες δεν την βλέπουμε στην συμπεριφορά του στα θέματα της στρατιωτικής θητείας και του κουρδικού. Η στάση που τήρησε ο Ταγίπ Ερντογάν με τις απαντήσεις που έδωσε στον Κιλιτσντάρογλου για τα θέματα της στρατιωτικής θητείας και της μητρικής γλώσσας, μπορεί να εκληφθεί ως σταθερή στάση όχι ενάντια στο κατεστημένο, αλλά ενάντια στον λαό.
