Μητέρα της Χελίν Χασρέτ Σεν : Η κόρη μου ήταν 12 χρονών, ούτε ΠΚΚ ήταν ούτε αντάρτισσα !
Οι οικογένειες των Χελίν Χασρέτ Σεν και Χαλίλ Τουζουλέρκ, των δύο δηλαδή πολιτών που έχασαν την ζωή τους στο Σουρ του νομού Ντιγιαρμπακίρ κατά την διάρκεια της τετραήμερης απαγόρευσης κυκλοφορίας, βιώνουν μεγάλο πόνο…
Κατά την διάρκεια της τετραήμερης απαγόρευσης κυκλοφορίας στο Σουρ του νομού Ντιγιαρμπακίρ δύο πολίτες έχασαν τη ζωή τους. Μία εξ αυτών ήταν η 12χρονη μαθήτρια γυμνασίου Χελίν Χασρέτ Σεν που σκοτώθηκε την ώρα που πήγαινε να πάρει ψωμί. Πηγαίνοντας προς το σπίτι της στην οδό Μπαχτσελί της συνοικίας Χασιρλί, συναντάμε στον δρόμο έναν δάσκαλο. Κρατώντας στο χέρι του μια σακούλα με προμήθειες πήγαινε στο σπίτι για τα συλλυπητήρια. Τον ρωτήσαμε αν ήταν καθηγητής της Χελίν και μας απάντησε πως υπηρετεί στο Ντίτζλεκέντ και δεν ήξερε καθόλου το κορίτσι.
Μητέρα Ναζλίν Σεν
¨ΠΑΙΔΙ ΟΛΩΝ ΜΑΣ¨
Ο καθηγητής μας λέει πως ¨Το 12 ετών παιδί που σκοτώθηκε σε αυτή την πόλη είναι παιδί όλων μας. Δεν χρειαζόταν να το γνωρίζουμε. Ο πόλεμος δεν ήρθε στην γειτονιά μας αλλά ο πόνος έπεσε σε όλους μας¨.
Περνάμε από πολύχρωμους τοίχους και στενούς δρόμους και φτάνουμε μπροστά σε ένα διώροφο σπίτι. Εκεί οι Ναζλί και Εκρέμ-γονείς της Χελίν, δέχονται τα συλλυπητήρια. Το νέο αυτό ζευγάρι που μέχρι πριν από μια εβδομάδα είχε τρία παιδιά, τώρα βιώνει τον πόνο της απώλειας της μεγάλης τους κόρης. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που η μητέρα Ναζλί δεν αντιλαμβάνεται την μικρή της κόρη την Τζεννέτ που τριγυρνά και θέλει να πάει στην αγκαλιά της. Η Τζεννέτ βλέποντας την μητέρα της να κλαίει πάει δίπλα στον πατέρα της. Γειτόνισσες έχουν έρθει να παρηγορήσουν την πικραμένη μάνα. Μια από τις γειτόνισσες της λέει πως το βράδυ είδε στο όνειρο της την Χελίν που ζήτησε να μην κλαίει η μητέρα της. Η πικραμένη μονολογεί ¨Εγώ γιατί δεν μπορώ να την δω καθόλου¨ και χτυπά με γροθιά το χέρι της.
Συνεχίζει να κλαίει λέγοντας ¨Δεν περνά ο πόνος. Καίγονται τα σωθικά μου. Ήταν μικρούλα, ήταν ο κόσμος μας¨
Η Χελίν πυροβολήθηκε κατά την Τρίτη μέρα της απαγόρευσης κυκλοφορίας δηλαδή στις 12/10, όταν είχε πάει μαζί με μια θεία της να πάρουν ψωμί από έναν φούρνο που είχε ανοίξει στην συνοικία. Η θεια της Χελίν λέει : ¨Δεν είχε απομείνει ψωμί να φάμε στο σπίτι και μας είπαν πως άνοιξε ένας φούρνος και ένα μπακάλικο. Την μέρα εκείνη ο δρόμος ήταν με πολύ κόσμο. Στην συνοικία υπήρχαν νέοι. Όλοι είχαν βγει στους δρόμους για να αγοράσουν κάτι για το σπίτι τους. Εκείνη τη μέρα δεν υπήρχαν ένοπλες συγκρούσεις. Όταν φτάσαμε στον δρόμο όπου βρίσκεται ο φούρνος, άτομα που βρισκόταν σε αστυνομικό όχημα panzer άρχισαν να πυροβολούνε στην τύχη. Η Χελίν βρισκόταν πίσω μου. Μια από τις γειτόνισσες μου φώναξε ¨Πρόσεχε αδερφή¨ και κρύφτηκα πίσω από τον στύλο. Όταν μετά κάποιοι φώναξαν ¨σκοτώθηκε παιδί¨ γύρισα πίσω μου και είδα την Χελίν αιμόφυρτη. Μετά δήλωσαν πως ¨Οι τρομοκράτες πυροβόλησαν την Χελίν¨. Κι όμως όλοι είμαστε μάρτυρες πως την Χελίν την πυροβόλησαν οι αστυνομικοί¨.
¨ΑΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΘΑ ΕΜΠΑΙΝΑ ΕΓΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΣΦΑΙΡΕΣ¨
Η θεία της Χελίν η Αϊσετέ νοιώθει αμηχανία που δεν μπόρεσε να σώσει την Χελίν, δηλώνει πως Τρεις μέρες μείναμε πεινασμένοι στο σπίτι. Δεν είχε μείνει ψωμί στο σπίτι. Μακάρι να μέναμε άλλες τρεις μέρες πεινασμένοι και να μην πηγαίναμε με την Χελίν στον φούρνο. Να το ήξερα θα ‘έμπαινα στην μέση να χτυπήσουν εμένα οι σφαίρες και όχι την Χελίν. Θα προσπαθούσα να την προστατεύσω. Μέχρι να πεθάνω πώς να το ξεχάσω αυτό ;¨ και αρχίζει να κλαίει…
…………..
Η Ναζλί που μπροστά στα μάτια της πυροβολήθηκε η κόρη της , λέει πως υπήρξαν τρεις πυροβολισμοί από το αστυνομικό όχημα και οι ένας εξ αυτών πέτυχε την κόρη της στο κεφάλι. Η νέα γυναίκα είναι 30 ετών αλλά λέει πως σε μια μέρα νοιώθει να είναι 60 ετών. Και για όλα αυτά θεωρεί υπεύθυνο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Ερντογάν. Λέει πως ¨Τα παιδιά μας πεθαίνουν λόγω των ψήφων. Όλα αυτά μας συμβαίνουν γιατί είμαστε Κούρδοι. Πολλά αθώα παιδιά σαν την μικρή μου την Χελίν σκοτώθηκαν. Νεκροί μας δέθηκαν και σύρθηκαν πίσω από οχήματα. Οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας σκοτώνουν τα παιδιά μας ένα-ένα. Χτες στην Γιουξέκοβα σκότωσαν έναν άλλο νέο. Μόνο εγώ ξέρω τώρα τον πόνο εκείνης της μάνας. Αυτούς που μας προκάλεσαν αυτό τον πόνο τους αποδίδω στον Αλλάχ. Φτάνει πια, να μην κλαίνε οι μανάδες. Οι τηλεοράσεις λένε αυτές τις ειδήσεις αλλά την άλλη μέρα αυτό ξεχνιέται, εμείς όμως δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αυτόν τον πόνο. Δεν θέλω να ξεχαστεί το μωρό μου¨.
Η κόρη μου ήταν 12 χρονών, ούτε ΠΚΚ ήταν ούτε αντάρτισσα !
Ο πατέρας του κοριτσιού ο Εκρέμ λέει : ¨ Η κόρη μου ήταν 12 χρονών, ούτε ΠΚΚ ήταν ούτε αντάρτισσα. Πάει να πάρει ψωμί και η αστυνομία την σκοτώνει. Η σορός της ήταν δύο ώρες κάτω. Φίλοι μου πάνε να πάρουν την σορό της και η αστυνομία συνεχίζει να πυροβολεί. Εντέλει η λύση βρίσκεται όταν κάποιες γυναίκες κουνάνε το κάλυμμα του κεφαλιού τους σαν σημαία και έτσι πάνε, παίρνουν την σορό και την φέρνουν στο σπίτι. Μετά από δύο ώρες η σορός μεταφέρεται στο νοσοκομείο. ….. Αργότερα στο νοσοκομείο μπόρεσα και είδα την σορό της κόρης μου. Είχε διαλυθεί ο εγκέφαλος της. Δεν μπορώ να τοπ ξεχάσω.
…………… Εφ. Ραντικάλ 20/10/2015
