Η πονεμένη μάνα αγκαλιάζοντας το φέρετρο ζητούσε συγγνώμη λέγοντας ¨¨Συγχώρα με γιέ μου, δεν είχα 18 χιλιάδες λίρες!¨
Οικογένεια και γείτονες τον ξεπροβοδίζουν όταν πάει στο στρατό με φωνές του τύπου ¨Ο πιο δυνατός στρατιώτης είναι ο δικός μας στρατιώτης¨. Και όμως σε εκείνη την γιορτή, στην καρδιά της μάνας του στρατιώτη πέφτει φωτιά. Όπως και η αρραβωνιαστικιά του που δακρύζει στα κρυφά. Διότι παρά τις ζητωκραυγές ξέρουν πως στέλνουν τον αγαπημένο τους στο θάνατο.
Μετά έρχεται ένα πτώμα και τότε πάλι το πλήθος φωνάζει ¨Οι ήρωες δεν πεθαίνουν, η πατρίδα δεν διαιρείται¨. Ενώ μητέρες και πατεράδες σιωπηλά λένε ¨Να είναι καλά η πατρίδα¨. Δεν ρωτάνε ¨Για ποιο λόγο πέθανε το παιδί μου ; Για ποιο λόγο το παιδί ενός άλλου πλήρωσε 18 χιλιάδες λίρες και πήρε απολυτήριο χωρίς να υπηρετήσει ούτε μια μέρα ; ¨. Δεν ρωτάνε όπως δεν ρώτησαν και στα μεταλλεία για ποιο λόγο συνέβη τα ατύχημα και πέθαναν εκατοντάδες άτομα. Δεν ρωτάνε για ποιο λόγο τα παιδιά τους δεν πάνε σε ακριβά σχολεία και υποχρεώνονται να πάνε στα ιμάμ χατίπ. Δεν ρωτάνε για ποιο λόγο ένας φτωχός Κούρδος και ένας φτωχός Τούρκος, είναι από την γέννηση τους ακόμη από τους χαμένους. Δεν ρωτάνε για ποιο λόγο μαζεύοντας φρούτα σε απίστευτη ζέστη από το πρωί ως το βράδυ παίρνουν 30 λίρες. Δεν ρωτάνε για ποιο λόγο το σπίτι τους είναι μια τρύπα. Όπως δεν ρωτάνε γιατί αυτοί που έχουν τις 18 χιλιάδες λίρες δεν κάνουν πάνω από δύο παιδιά. Όπως δεν ρωτάνε για ποιο λόγο στο σπίτι τους τρώνε μόνο πληγούρι και γιαούρτι. Λέγονται φτωχοί και δυστυχώς παρά το αδιέξοδο τους, το μόνο που κάνουν είναι να πιστεύουν πως ο Θεός θα δει αυτή την αδικία και θα τους ανταμείψει με τον παράδεισο.
Αλλά ο Θεός δεν τα βλέπει αυτά. Ο Θεός αγαπά τους πλούσιους ! Τα παιδιά τους δεν πεθαίνουν στα σύνορα. Τα παιδιά τους δεν γίνονται μάρτυρες ! Τα παιδιά τους δεν ζητιανεύουν στον δρόμο ! Τα παιδιά τους δεν σνιφάρουν διαλυτικά στο δρόμο ! Δεν τα βιάζουν σε σκοτεινά σινεμά. Οι γυναίκες τους δεν βγαίνουν για ψωνιστήρι στον δρόμο Ε-5. Οι κόρες τους δεν γίνονται εργάτριες του σεξ. Ο Θεός τους δίνει καλά σχολείο, καλές καριέρες, και ωραία γιοτ. Ο Θεός τους δίνει ένα παράδεισο στον κόσμο. Αυτοί δεν περιμένουν παράδεισο στον άλλο κόσμο !
Αυτοί οι οποίοι πιστεύουν πως θα επιβραβευτούν στον άλλο κόσμο, όταν οι πλούσιοι τους δίνουν ένα φτηνό κομμάτι κρέας (που στην ουσία είναι δικό τους) χαίρονται πάρα πολύ. Θυσιάζονται για αυτόν που σφάξει κουρμπάνι. Δέχονται ως ευλογία το φτηνό φαγητό που τους μοιράζεται σε συγκεντρώσεις και ψηφίζουν αυτόν που τους το έδωσε.
Έστω μια μέρα δεν αναρωτιούνται ¨Για ποιο λόγο εγώ είμαι φτωχός ;¨. Πιστεύουν πως είναι έτσι επειδή ο Θεός έτσι τους δημιούργησε. Τους αρέσει πολύ η φράση που λέει πως ¨Τα πέντε δάχτυλα δεν είναι ίδια μεταξύ τους¨.
Την πρωτομαγιά την έχουν ως διακοπές και πηγαίνουν και χαίρονται σε χώρους περιπάτου στις ακρογιαλιές. Δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτούς που διαδηλώνουν στο Ταξίμ και λένε ¨Αυτοί οι νέοι δεν ευχαριστιούνται από τίποτε, να τώρα θα ξεσπάσουν επεισόδια¨. Αλλά δεν αναρωτιούνται για ποιο λόγο στο μαγκάλι τους δεν ψήνουν αρνίσια μπριζόλα αλλά μόνο φτερά από κοτόπουλο. Κόλλησαν στον κατώτατο μισθό τους και θεωρούν τους συνδικαλιστές και τους αριστερούς, ως επικίνδυνους τύπους από τους οποίους κάποιος πρέπει να κρατά αποστάσεις.
Μάλιστα , όπως είπε ο μεγάλος πατριώτης και ποιητής Ναζίμ Χικμέτ ¨Δεν φτάνει η γλώσσα μου να σου πω πως φταις, αλλά αγαπητέ μου αδερφέ το μεγαλύτερο φταίξιμο είναι δικό σου.
Εφ. Τζουμχουριέτ 9/8/2015