Εφ. Ραντικάλ 1-5-2011
Να κοιτάμε στο μέλλον έχοντας αντιμετωπίσει το παρελθόν
Η 24η Απριλίου είναι η ημερομηνία που δεν έχουν ξεχάσει οι Αρμένιοι της Τουρκίας, η μέρα που άρχισαν οι εκτοπίσεις. Καθώς μόλις έχουν αρχίσει να αναφέρονται και να μνημονεύονται οι εκτοπίσεις των Αρμενίων, ο θάνατος του Αρμένιου στρατιώτη Σεβάγκ Σαχίν Μπαλικτσί θέτει ερωτήματα για το ¨πως έγινε¨.
Συζητήσαμε με Αρμένιους της Τουρκίας σχετικά με την 24η Απριλίου, τον Χραντ Ντινκ, τον Σεβάγκ Σαχίν Μπαλικτσί και τις σκέψεις τους για το μέλλον. Επιθυμούνε αντιμετώπιση του παρελθόντος, είναι πικραμένοι και ελπίζουν…
Οι πίκρες πλέον πρέπει να μείνουν στο παρελθόν
Λερνά Μπαιτάρ Ντεμιρτζί, 30 (νοικοκυρά) : Η 24η Απριλίου 1915 είναι μια ιστορική αλήθεια. Ως Αρμένισα και πολίτης της Τουρκικής Δημοκρατίας το αποδέχομαι αυτό αλλά το έτος είναι πλέον 2011. Από εκείνη την ημερομηνία πέρασαν περίπου 96 χρόνια. Παρά το ότι είναι η μέρα που στην Καισάρεια έχασαν την ζωή τους 2 αδέρφια του παππού μου και θείες του, ποτέ δεν αισθάνθηκα μίσος γι την πατρίδα μου. Ότι έγινε έγινε. Θα θυμίζω πάντα στα παιδιά μου το γεγονός, αλλά δεν θέλω και να μας συνθλίψει. Ακόμα έρχεται στο μυαλό μου ο Χραντ Ντινκ, ακόμα με πονάει. Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα σύντομα φτάνει το τέλος για τους προοδευτικούς και για αυτούς που υπερασπίζονται την ελευθερία σκέψης και τα δικαιώματα. Υπάρχει ένα τμήμα που δεν θέλει ούτε να ακούει αυτές τις σκέψεις, ούτε να τις καταλάβει. Δίνουν εντολή ¨χτύπα¨ και εξαφανίζουν τους ανθρώπους. Κατά την γνώμη μου όμως πρέπει να αντιληφθούμε πως ο Χραντ Ντινκ δεν δολοφονήθηκε επειδή ήταν Αρμένιος. Αν δούμε τα ονόματα των άλλων που δολοφονήθηκαν, όπως οι Ουγούρ Μουμτζού και Τσετίν Εμέτς θα αντιληφθούμε ότι και εκείνοι δολοφονήθηκαν για τις ιδέες τους. Αν προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε χωρίς παρωπίδες τα περιστατικά αυτό βγαίνει.
Δύσκολο ακόμη και να συζητηθεί αυτή η ιστορία
Σεβάν Παγιλάν, 31 (Ιδιωτικός τομέας : Τις σκέψεις μου για την 24η Απριλίου δεν θα μπορέσω να τις εκφράσω ελεύθερα, διότι είναι μια ημερομηνία που αν στο συζητήσω θα βάλω το κεφάλι μου σε μπελά. Σκεφτείτε ότι την περασμένη εβδομάδα έγινε στην πλατεία Ταξίμ τελετή μνήμης της 24ης Απριλίου και παραβρέθηκαν μόνο 30 Αρμένιοι. Όσο και αν έχει γίνει πιο φιλελεύθερη η Τουρκία, η 24η Απριλίου παραμένει ένα ταμπού. Και ενώ τα τελευταία χρόνια περιστατικά όπως ¨Η εξέγερση στο Ντέρσιμ¨, ¨Η εξέγερση στο Μάρας¨ και ¨τα περιστατικά στην Σεβάστεια¨ διερευνώνται και ενώ βλέπουμε ότι τα βασανιστήρια και οι φόνοι αγνώστων δραστών έστω και με αργούς ρυθμούς γίνονται αποδεκτά και διερευνώνται, όταν φτάσουμε στο 1915 δυστυχώς δεν υπάρχει τέτοιο πεδίο ελευθερίας.
……………….
Ο θάνατος του Σεβάγκ είναι αμφιλεγόμενος
Αρίς Ναλτζί 30 (δημοσιογράφος) : Για να αντιληφθούμε την Αρμενική Γενοκτονία πρέπει πρώτα να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει να είσαι Αρμένιος. Δυστυχώς οι αρμένιοι στην Τουρκία όντας ιδιοκτήτες σπιτιών υπέπεσαν στην θέση του μουσαφίρη. Φυσικά και έχω ελπίδες για το μέλλον, αυτό άλλωστε με κρατάει σε αυτή τη χώρα. Πιστεύω πως εκφόβισαν την οικογένεια του Σεβάγκ. Το ότι αυτή η ιστορία έγινε στις 24 Απριλίου θέτει το ερώτημα ¨Πόσοι Αρμένιοι στρατιώτες πεθαίνουν σε αυτήν την ημερομηνία¨. Ξέρουμε ότι οι Αρμένιοι βιώνουν προβλήματα στον στρατό.
Πρέπει να εξομαλυνθούν οι σχέσεις
Σαγιάτ Τεκίρ (Ραδιοφωνικός Παραγωγός, Ίδρυμα Χραντ Ντινκ) : Οι εθνικές θηριωδίες που έγιναν το 1915 σε βάρος των Αρμενίων είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην πολυπολιτισμική δομή αυτών των εδαφών. Είναι ανάγκη για να ζούνε οι λαοί όπως ζούσαν 100 χρόνια πριν να εξομαλυνθούν οι σχέσεις Τουρκίας και Αρμενίας και να ανοίξουν τα σύνορα.
Η 24η Απριλίου πρέπει να αναφέρεται ξεχωριστά από τον Χραντ Ντινκ
Ντεντζά Αρτούν 24 (διευθύντρια) : Όλοι όσοι ζούνε σε αυτά τα εδάφη πρέπει να αντιμετωπίσουν την 24η Απριλίου και να εξάγουν συμπεράσματα. Η αναγνώριση αυτών που έγιναν σε αυτή την ημερομηνία είναι πολύ σημαντική για τους Αρμένιους. Οι τελετές μνήμης που στις 24 Απριλίου γίνονται σε διάφορες περιοχές της Τουρκίας είναι αρκετά σημαντικές. Το να συνδέεται όμως αυτή η ημερομηνία με την δολοφονία του Χραντ Ντινκ και να γίνονται δηλώσεις του τύπου ¨η γενοκτονία συνεχίζεται¨, πιστεύω πως είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Η 2η Ιουλίου, τα Σεπτεμβριανά, η 24η Απριλίου ή η 19η Δεκεμβρίου και οι χιλιάδες φόνοι αγνώστων δραστών είναι στην πραγματικότητα θύματα της ίδιας νοοτροπίας.
………………………..