Αποτελεί ηρωισμό να ζεις σε αυτό το νησί
Συγνώμη αν τα άρθρα που γράφω από την κατεχόμενη περιοχή δεν μυρίζουν γαρύφαλλα. Το τι θέλω να πω το καταλαβαίνεις εσύ Αντρέα… Και δεν εκπλήσσεσαι καθόλου που δεν μυρίζουν γαρύφαλλα…
Ανοίγεις το παράθυρο… Και απέναντι σου στο βουνό μια τεράστια σημαία…
Πως είσαι Αντρέα ;
Αισθάνεσαι και εσύ καμμιά φορά σαν και εμένα σαν κρατούμενος σε ναζιστικό στρατόπεδο που σου έχουν σφραγίσει το χέρι ;
Όταν η πατρίδα μου διαιρέθηκε στα δύο ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ποιο μέρος να αγαπώ πιο πολύ…
Ποτέ δεν έκανα διακρίσεις ανάμεσα σε τούρκικο και ρωμέικο χωριό.
Σε κανένα σοκάκι και συνοικία….
Ούτε έβλεπα την Λεμεσό σαν ξένη πόλη, αλλά ούτε και αυτούς στο Τρόοδος..
Αλλά πρέπει να σου το παραδεχτώ…
Δεν αποξενώθηκα από τον νότο…
Αποξενώθηκα στον βορά…
Ο βοράς δεν λογίζεται πια για Κύπρος όπως παλιά…
Ο νότος λογίζεται περισσότερο για Κύπρος
Πίστεψε με… Τα χωριά στον βορά δεν μου θυμίζουν τίποτε….
Στον νότο βρίσκω την παιδική μου ηλικία. Τα ελληνικά μου θυμίζουν τον πατέρα μου. Ενώ μιλώντας με τον καταγόμενο από το Χατάι της Τουρκίας μανάβη για την Μπανταμπούλια, αρχίζω να αμφιβάλω και για την ύπαρξη της. Ποτέ δεν μου περνούσε από το μυαλό πως θα γυρνούσα στους δρόμους χωρίς να συναντήσω ένα γνωστό πρόσωπο… Αν και εμένα μου αρέσει να γυρνάω σε ξένες πόλεις, μεταξύ πλήθους που δεν με ξέρει και δεν το ξέρω…
Αλλά αυτή εδώ είναι η πατρίδα μου. Αυτή η πόλη δεν είναι μια ξένη πόλη. Αυτός που είναι ξένος είμαι εγώ…
Δεν μπορώ να το χωνέψω πως γυρνάω σαν ξένος στην πόλη όπου γεννήθηκα.
Τ/Κ εφ. Αφρίκα 16/11/2012
Σενέρ Λεβέντ