Νεκρό μωρό
¨ Ήταν οι πρώτες μέρες των αιματηρών συγκρούσεων που άρχισαν στις 20 Ιουλίου. Έπεφταν σφαίρες ενώ το πυροβολικό έριχνε βλήματα… Βρισκόμουν στην Λευκωσία… Ήμουν λοχίας…
Ο διοικητής μας είχε πει : ¨Δεν θα σκοτώσετε τους αιχμαλώτους που θα πιάσετε…Έναντι κάθε Ρωμιού αιχμαλώτου υπάρχει και ένας Τούρκος¨
Μας έδωσε εντολή να επιτεθούμε. Μαζί με κάποιους φίλους μπαίναμε σε σπίτια και τα ερευνούσαμε μήπως υπάρχει κρυμμένος κάποιος Ρωμιός. Με το χέρι στην σκανδάλη μπήκα σε ένα σπίτι και κοίταξα τα άδεια δωμάτια. Παντού ήταν διαλυμένο το σπίτι. Στο καθιστικό διαλυμένη ήταν ακόμη και η τηλεόραση. Μπήκα στην κρεβατοκάμαρα. Είχε μια κούνια εκεί. Και με ένα σκοινί συνδέονταν με το κρεβάτι. Την ώρα που πηγαίνοντας προς τα πίσω για να βγω, η κούνια ξαφνικά άρχισε να κινείται. Προφανώς δίχως να το αντιληφθώ είχα χτυπήσει το σκοινί. Προσέγγισα την κούνια και κοίταξα. Και τι να δω, είχε μέσα ένα μωρό. Αλλά αυτό ούτε έκλαιγε ούτε έβγαζε φωνή. Ήταν νεκρό. Τα μάγουλα του είχαν μελανιάσει. Το άφησα εκεί και έφυγα…¨
Άκουσα αυτή την ιστορία από έναν φίλο μου. Εντυπωσιάστηκα πολύ. Ακόμη μου έρχεται μπροστά στα μάτια μου. Ο φίλος μου ήταν πολύ ειλικρινής. Ήμασταν άλλωστε πολύ παλιοί φίλοι. Ακόμη από το λύκειο. Το παραδέχτηκε με ειλικρίνεια : ¨Αν θες την αλήθεια, το περιστατικό αυτό που αντιμετώπισα σε εκείνη την μέρα με τις σκηνές αίματος και θανάτου, δεν μου έκανε εντύπωση¨.
Σε μια κούνια… Ένα νεκρό μωρό…Ποιος ξέρει τι έγινε η μητέρα του, ο πατέρας του και τα αδέρφια του… Άραγε ήταν σώοι, άραγε ήταν νεκροί, δεν είναι σαφές…
………
Τ/Κ εφ. Αφρίκα 11/9/2014
- Tags: Afrika
