Δολοφονία του Γιασάρ Παρλάκ
Ο Γιασάρ Παρλάκ δέχτηκε ένοπλη επίθεση στην αυλή του τζαμιού Σελαχαττίν Εγιούπ στην πόλη Σιλβάν στις 18 Αυγούστου 2004. Πέθανε, ήταν 48 χρονών.
Καταγόταν από το Ντιγιαρμπακίρ και γεννήθηκε το 1956. Η μητέρα του εργάστηκε για να μεγαλώσει τα τέσσερα παιδιά της, ενώ ο πατέρας του τα έβγαζε πέρα δουλεύοντας ως έμπορος. Ο Παρλάκ όταν τέλειωσε το λύκειο το 1973, εργάστηκε στην εφημερίδα Γκιουναϊντίν.
Εργάστηκε στις εφημερίδες Μιλλιέτ, Χουριέτ, Τζουμχουριέτ, Γενί Χαμπέρ, Γκιουναϊντίν, Μπουγκιούν, Μεϊντάν και Ακσάμ. Στις 17/2/1988 έβγαλε την εφημερίδα Αγώνας Σιλβάν. Ο Παρλάκ το 1980 έβγαλε το βιβλίο του ¨Ιστορία του Σιλβάν¨ και το 1997 το βιβλίο ¨Το Σιλβάν με τις διαφορετικές του πλευρές¨.
Το 1988 όταν τέλειωσε ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ πήρε συνέντευξη από τον Κούρδο ηγέτη Μεσούτ Μπαρζανί και το 1991 από τον Σεμντίν Σακίκ.
Το όνομα του αναφέρθηκε στις 25/4/1998 σε άρθρο με τίτλο ¨Οι ομολογίες του Σεμντίν Σακίκ σχετικά με τους ηγέτες του ΠΚΚ¨. Αργότερα έγινε αντιληπτό πως αυτό ήταν κάτι που σχετιζόταν με το μεταμοντέρνο πραξικόπημα της 28/2/1997.
Αποκαλύφθηκε πως οι δήθεν ομολογίες του Σακίκ αποτελούσαν τμήμα του Ισχυρού Σχεδίου Δράσης που είχε ετοιμάσει ο Τομέας Πληροφοριών του Γενικού Επιτελείου Στρατού, με στόχο να καταστήσουν ανυπόληπτους αυτούς που τα ονόματα τους αναφέρονταν και να τους στοχοποιήσουν. Ο Γιασάρ Παρλάκ ήταν μεταξύ αυτών που αναφερόταν ως συνεργάτης του ΠΚΚ στα κείμενα που διέρρευσαν στις εφημερίδες, επιδιώκοντας έτσι να τον διαβάλλουν.
Ο Παρλάκ το 2004 με το βιβλίο του ¨Σιλβάν πόλη μαρτύρων¨ εξιστορούσε τις δολοφονίες αγνώστων δραστών κατά την δεκαετία 1990-2000, αποκαλύπτοντας τον ρόλο της Τζιτέμ και της Χεζμπολλάχ. Τρεις μήνες μετά την δημοσίευση του βιβλίου δολοφονήθηκε. Ήταν παντρεμένος και πατέρας 6 παιδιών.
Περιγράφει ο γιός του, ο Φερχάτ Παρλάκ
Ο πατέρας μου στα 31 του ήταν δημοσιογράφος-συγγραφέας. Τον καιρό που προσπαθούσε να εκδώσει το βιβλίο του ¨Σιλβάν πόλη μαρτύρων¨, υποχρεώθηκε να συζητήσει για τρεις ώρες με τον τότε εισαγγελέα της πόλης Σιλβάν. Όταν δεν βγήκε άδεια, το τύπωσε με ίδιες δυνάμεις. Μάλιστα στον πρόλογο έγραφε πως θα έβγαζε δεύτερο βιβλίο.
Ο Έπαρχος Σιλβάν απαγόρεψε το βιβλίο πριν καν κυκλοφορήσει στην αγορά. Ο πατέρας μου έκρυψε τα βιβλία και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Τότε λοιπόν εκείνη την εποχή, τρεις μήνες μετά την έκδοση του βιβλίου υπήρξε θύμα συνωμοσίας.
Τον πατέρα μου είχαν προσπαθήσει να τον διαβάλλουν την εποχή του πραξικοπήματος της 28/2. Αυτή τη φορά διάλεξαν διαφορετικό δρόμο. Στα μέρη μας τα θέματα τιμής είναι σημαντικά, όσοι εμπλέκονται σε τέτοιες ιστορίες περιφρονούνται. Έγινε λοιπόν μια τηλεφωνική καταγγελία πως ο πατέρας μου ¨έκλεψε¨ κοπέλα. Η κοπέλα εκείνη εργαζόταν ως οικιακή βοηθός στην γιαγιά μου και στον πατέρα μου. Ως αποτέλεσμα της καταγγελίας, στις 14/4/2004 έγινε αστυνομική έφοδος. Πήραν τον πατέρα μου και εκείνη την γυναίκα και τους πήραν καταθέσεις. Ο πατέρας μου αθωώθηκε στο δικαστήριο. Η δε κοπέλα μετά από μερικούς μήνες υπό αστυνομική προστασία αποδόθηκε στην οικογένεια της, και αργότερα παντρεύτηκε.
¨Μπορεί να πέσω θύμα του βιβλίου¨
Εκείνη την περίοδο εγώ ήμουν στην Κωνσταντινούπολη, και συναντηθήκαμε όταν ο πατέρας μου ήρθε για πώληση βιβλίων. Μου είχε περιγράψει πως τον συκοφαντούν και ότι ήταν αθώος. Μου είχε πει πως ¨Γιατί μου συμβαίνουν όλα αυτά την ώρα που προσπαθώ να εκδώσω το βιβλίο ; Μπορεί να πέσω θύμα του βιβλίου¨.
Λίγες μέρες μετά την επιστροφή του πατέρα μου στην Σιλβάν σκοτώθηκε με την τεχνική της Χεζμπολλάχ, με μια σφαίρα στον αυχένα. Έτσι με αυτό τον τρόπο έγινε προσπάθεια να προβληθεί πως δεν επρόκειτο για μια πολιτική δολοφονία.
Άλλωστε λόγω της συνομωσίας το περιστατικό προσεγγίστηκε σαν αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου, και επί 8 χρόνια ο δράστης δεν έγινε δυνατόν να βρεθεί.
Και πριν από την δολοφονία, ο πατέρας μου πολλές φορές είχε συλληφθεί και είχε απειληθεί. Εκείνη τη μέρα δεν ξέρουμε γιατί πήγε στο τζαμί αλλά ούτε και το πώς πήγε. Παρά το ότι η αστυνομία ήταν στα 100 μέτρα απόσταση, έφτασαν επιτόπου μισή ώρα αργότερα.
Οι πολίτες τον μετέφεραν στο κρατικό νοσοκομείο της Σιλβάν, όπου σχεδόν μια ώρα τον είχαν στο περίμενε. Όταν μετά είπαν να τον πάνε στο Ντιγιαρμπακίρ, έχασε καθοδόν τη ζωή του από αιμορραγία.
Νομική διάσταση
Στην έρευνα που έγινε από την αστυνομία Σιλβάν πήραν κάποια αποτσίγαρα που βρήκαν στο σπίτι και στον τόπο του περιστατικού. Από τότε δεν έγινε τίποτε. Το 2005 υπέβαλα σχετικό αίτημα στην εισαγγελία του Ντιγιαρμπακίρ, στα υπουργεία Εσωτερικών, Δικαιοσύνης και στην πρωθυπουργία. Μετά από αυτό ομάδα του υπουργείου Εσωτερικών ήρθε και μας πήρε καταθέσεις.
Αργότερα, στις 28/4/2005 άνοιξε η υπόθεση στο 2ο Κακουργιοδικείο του Ντιγιαρμπακίρ. Σ αυτή την διαδικασία γιατί δεν αποκαλύφθηκε με ποιούς είχε μιλήσει στα τελευταία του ο πατέρας μου ;
Ο μεγάλος μου αδερφός έστειλε την υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο. Εάν επιστρέψει και από εκεί θα προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εγώ και η μητέρα μου υποβάλλαμε μήνυση.
Ο εισαγγελέας μου είπε πως μου ήρθε κλήση για κατάθεση αλλά εγώ δεν πήγα να καταθέσω. Μα σε μένα δεν ήρθε κλήση.
Δεν είναι παράξενο αυτό ; Μα όταν εγώ αναζητώ το δίκιο για την υπόθεση του πατέρα μου, γιατί να μην πάω να καταθέσω αν έρθει κλήση ; Και αφού ήρθε η κλήση που είναι η υπογραφή μου ; Έτσι έκλεισε ο φάκελος.
Λέχτηκε πως η Χεζμπολλάχ διαλύθηκε το 2000, αλλά εγώ πιστεύω πως συνεχίζει την παρουσία τη στην περιοχή.
……………..
Λυπήθηκα πολύ όταν δεν είδα το όνομα του πατέρα μου στην λίστα των ¨δολοφονηθέντων δημοσιογράφων¨ που έβγαλαν ι επαγγελματικές οργανώσεις τύπου. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το έκαναν¨.
Bianet.org 6/12/2012