Εφ. Ραντικάλ 5-5-2011
Πορεία με δάδες στο Ντέρσιμ
Ομάδα 500 ατόμων που θέλανε να τιμήσουν αυτούς που σκοτώθηκαν κατά τα γεγονότα του 1937-38 στο Ντέρσιμ, πραγματοποίησαν πορεία με δάδες
ΤΟΥΝΤΖΕΛΙ – Η πορεία που οργανώθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Τούντζελι και από την Ομοσπονδία Συλλόγων του Ντέρσιμ άρχισε χτες στις 19.00 στο κέντρο, από την οδό Τέχνης. Η ομάδα των ατόμων με δάδες στα χέρια τους και φωνάζοντας ¨Μη ξεχνάς το Ντέρσιμ-38¨ περνώντας από την λεωφόρο της Δημοκρατίας έφτασαν στην τοποθεσία Γκόλα Τσέτου όπου αναφέρεται ότι δολοφονήθηκαν οι πολίτες. Εκεί οι πολυπληθής ομάδα άναψε κεριά και μοίρασε λουκούμια. Αργότερα άφησαν γαρύφαλλα στον χώρο, ενώ μιλώντας στην ομάδα ο Αλή Μουάν ανέφερε πως η στρατιωτική επιχείρηση του 1937 που είχε γίνει με κυβερνητική απόφαση ήταν μια εθνική εκκαθάριση και συνέχισε λέγοντας :
¨Το κράτος πρέπει να παραδεχτεί το λάθος που έκανε και να ζητήσει συγγνώμη από όλους τους Ντερσιμιώτες. Ο πρωθυπουργός αφού επανειλημμένα έχει πει πως ¨ Στο Ντέρσιμ υπήρξε σφαγή¨ , τότε γιατί ακόμη δεν ζητά συγγνώμη από αυτόν τον κόσμο ;
Στην τελετή μετείχε και ο Ρουστέμ Πολάτ- εγγονός του Σείχη Ριζά ο οποίος κατά τα γεγονότα του Ντέρσιμ παραδόθηκε και εκτελέστηκε μαζί με 7 συντρόφους του- στην ομιλία του ανέφερε πως σκύβει με σεβασμό στην μνήμη όλων των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στα γεγονότα, πως ακόμη δεν είναι γνωστό το μέρος όπου θάφτηκαν ο Σείχης Ριζά και οι σύντροφοι του και ζήτησε από το κράτος να υποδειχτεί η τοποθεσία.
¨ΕΜΕΙΝΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ 2 ΜΕΡΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΤΩΜΑΤΑ¨
Ο 83χρονος Χουσείν Γκιούλ ο οποίος το 1938 δεκαετής τότε πυροβολήθηκε από τους στρατιώτες και τραυματισμένος κατάφερε να σωθεί παραμένοντας μέρες ανάμεσα σε νεκρούς περιγράφει αυτά που έζησε ως εξής : Τότε ήμουν 10 χρονών. Μας μάζεψαν στην άκρη του ποταμού. Μας θέρισαν με τα πολυβόλα. Εκατοντάδες άτομα ήμασταν. Όλοι τραυματίστηκαν βαριά, τους έκαναν κόσκινο από τις τρύπες. Οι νεκροί έμειναν για μέρες εκεί. Εγώ τραυματίστηκα στο πρόσωπο και στο πόδι μου. Από παντού ερχόταν η μυρωδιά του αίματος. Εγώ έμεινα ανάμεσα στα πτώματα. 2 μέρες έμεινα εκεί χωρίς τροφή και νερό. Αργότερα βγήκα ανάμεσα από τα πτώματα και πήγα στους άλλους που κρύβονταν στο βουνό. Πολλά από τα πτώματα τα κομμάτιασαν και τα έφαγαν τα σκυλιά. Ήταν μια φρικτή περίοδος, όλα τα θυμάμαι σαν τώρα¨.